Lezersrecensie
Hartstochtelijke horror
Rima Orie is een naam die je als lezer van avontuurlijke of fantasyboeken in de gaten moet houden. Na haar bekroonde manuscript en uitgegeven debuut 'De zwendelprins' is ze nu terug met een horrorfantasyboek: 'In het vervloekte hart'. Opnieuw verzet een krachtig meisje zich tegen de regels waaraan ze zich moet houden, waardoor ze zich in een avontuur stort en heel wat hindernissen en vijanden overwinnen moet.
Priya Chkadhari is een bloedkind. Ze is geboren tijdens een bloedmaan (een maan waarbij oermonsters anderen bedreigen) en bezit daardoor bijzondere krachten die ze verborgen houdt om niet ontdekt te worden. Als door een ongelukkige samenloop van omstandigheden haar broertje ziek wordt van diezelfde bloedmaan, besluit ze mee te doen aan een test waarmee ze toegang hoopt te krijgen tot medicijnen. Mede door de inzet van haar krachten wint ze de test en mag ze mee naar het militaire fort in Kuttawa. Daar houdt ze zich opnieuw niet aan de regels, waarna ze een groot geheim ontdekt dat uiteindelijk leidt tot een enorme strijd.
Orie weet de door haar bedachte wereld van oermonsters, krachten en de bijzondere werking van bekende materialen geloofwaardig en krachtig neer te zetten. Omdat er vanaf het eerste hoofdstuk voortdurend actie en (levens)gevaar in het verhaal zitten, wil je als lezer alleen maar weten hoe het afloopt. Daarbij raakt Orie in haar wereld regelmatig aan flarden van inmiddels bekende fantasywerelden: 'The Hunger Games' of 'Game of Thrones' bijvoorbeeld.
Maar de kracht van Ories verhaal zit niet per se in de fantasy-elementen. Haar personages zijn allemaal karakters van wie je gaat houden. Je kunt met Priya meevoelen als ze beslissingen neemt en je begrijpt haar emoties, maar je snapt ook waarom krachtige generaalszoon Reza is geworden wie hij is. Orie schetst hiervoor niet hele levensgeschiedenissen, maar kiest enkele bepalende gebeurtenissen om te delen. Het verhaal verliest geen vaart, maar wint aan diepgang.
De hartstocht van de personages combineert goed met de hartstocht van Orie voor dit verhaal. Die laatste laat zich zien in het nawoord van Orie bij dit verhaal: het laat je als lezer nog meer doorvoelen dat het verhaal veel te zeggen heeft over de werkelijkheid waarin je zelf leeft, ondanks dat het zich afspeelt in een werkelijkheid die je niet kent. Dit verhaal verdient daarom zeker een vervolg: het einde is nu de ultieme cliffhanger die je als lezer met veel vragen achterlaat. Als het tweede deel net zo mooi vormgegeven wordt als dit deel en Orie haar talent behoudt, kun je alleen maar hopen dat het heel snel verschijnt.
Priya Chkadhari is een bloedkind. Ze is geboren tijdens een bloedmaan (een maan waarbij oermonsters anderen bedreigen) en bezit daardoor bijzondere krachten die ze verborgen houdt om niet ontdekt te worden. Als door een ongelukkige samenloop van omstandigheden haar broertje ziek wordt van diezelfde bloedmaan, besluit ze mee te doen aan een test waarmee ze toegang hoopt te krijgen tot medicijnen. Mede door de inzet van haar krachten wint ze de test en mag ze mee naar het militaire fort in Kuttawa. Daar houdt ze zich opnieuw niet aan de regels, waarna ze een groot geheim ontdekt dat uiteindelijk leidt tot een enorme strijd.
Orie weet de door haar bedachte wereld van oermonsters, krachten en de bijzondere werking van bekende materialen geloofwaardig en krachtig neer te zetten. Omdat er vanaf het eerste hoofdstuk voortdurend actie en (levens)gevaar in het verhaal zitten, wil je als lezer alleen maar weten hoe het afloopt. Daarbij raakt Orie in haar wereld regelmatig aan flarden van inmiddels bekende fantasywerelden: 'The Hunger Games' of 'Game of Thrones' bijvoorbeeld.
Maar de kracht van Ories verhaal zit niet per se in de fantasy-elementen. Haar personages zijn allemaal karakters van wie je gaat houden. Je kunt met Priya meevoelen als ze beslissingen neemt en je begrijpt haar emoties, maar je snapt ook waarom krachtige generaalszoon Reza is geworden wie hij is. Orie schetst hiervoor niet hele levensgeschiedenissen, maar kiest enkele bepalende gebeurtenissen om te delen. Het verhaal verliest geen vaart, maar wint aan diepgang.
De hartstocht van de personages combineert goed met de hartstocht van Orie voor dit verhaal. Die laatste laat zich zien in het nawoord van Orie bij dit verhaal: het laat je als lezer nog meer doorvoelen dat het verhaal veel te zeggen heeft over de werkelijkheid waarin je zelf leeft, ondanks dat het zich afspeelt in een werkelijkheid die je niet kent. Dit verhaal verdient daarom zeker een vervolg: het einde is nu de ultieme cliffhanger die je als lezer met veel vragen achterlaat. Als het tweede deel net zo mooi vormgegeven wordt als dit deel en Orie haar talent behoudt, kun je alleen maar hopen dat het heel snel verschijnt.
3
Reageer op deze recensie