Baby rom-com

Wat was ik verrast toen ik las dat er eindelijk weer een nieuwe in de reeks van Ruth Galloway kwam. Ik had de voorgaande 4 delen gelezen en vooral van de eerste drie delen was ik zeer enthousiast. Deel 4 vond ik weliswaar iets tammer, maar ach dat is wel vaker in een reeks, en nog steeds stond mij een uiterst plezierige leeservaring voor de geest.
 
Vol hoge verwachtingen begin ik dus aan dit boek. De proloog begint meteen erg goed en spannend, vervolgens hoofdstuk 1 met alle belangrijke personages die weer duidelijk geïntroduceerd worden en ook de verwikkelingen in het voorgaande boek worden weer enigszins opgerakeld. Ik ben daar erg blij mee want op deze manier kan ik goed aan dit laatste deel beginnen en wat mij daarbij direct opvalt is dat er geen 10 jaar zit tussen het voorgaande boek en dit deel, maar nog geen 2 jaar, want...

En nu een waarschuwing want hier volgt een kleine SPOILER!!!

daar waar Ruth in het vorige deel net was bevallen, is in dit deel het desbetreffende kindje nog geen 2 jaar oud. Een dochtertje, Kate heet ze.
 
Kate loopt achter de kat Flint aan, Kate speelt zo leuk met de kinderen van haar vriendin, Kate vindt de ezel niet leuk, Kate vindt het eten niet lekker, Kate moet in bad, Kate pakt voor de zoveelste keer de telefoon op (nog geen 2 jaar… blijf er met je tengels vanaf), Kate huilt bittere tranen, Kate is vermoeid en Kate is geïrriteerd. (Dit gevoel begin ik te herkennen). Toch nog even wat bladzijden doorzetten, het ligt vast aan mij. Volgende hoofdstuk dan maar.

Vervolgens gaat het over een vriend die net vader is geworden, of toch niet? Daarna maar eens een paar keer bellen/op visite gaan bij oude jeugdvriendin nr. 1, die zo gelukkig getrouwd is  met 2 kleine kindertjes, en vriendin nr. 2., die is net bevallen van een baby. En de gesprekjes gaan daar vervolgens over wipstoeltjes en borstvoeding. Bij vriendin nr. 3, die ook net is bevallen, gaat het over de yummy mummy look. Aaagh. Ik kan hier maar weinig overeenkomsten in vinden. Toch nog maar een hoofdstukje verder lezen.
Jaa, nu weer een collega die zwanger is, gelukkig, en gaan we baby namen verzinnen. Ook gaan we weer op visite, ik ben even kwijt bij wie nu weer, maar…. misschien wordt het nu dan toch nog spannend? Neee! Het ruikt bij haar volgende vriendin naar luiertassen!!!

Dit is het moment waarop ik stop met lezen. Slechts na 45 pagina's, terwijl ik echt bijna nooit voortijdig stop en als het dan al zover komt dan heb ik toch minimaal tot blz. 100 doorgelezen, en het boek een goede oprechte kans gegeven, maar ik kan het niet meer aan.

Dit was dan een thriller!
Ja, voor mij ook, al was het nu om heel andere redenen dan bedoeld.