Een misdaadroman waarin vooral de persoon Alex Berger centraal staat

Met De zaak Magritte heeft Toni Coppers een verhaal geschreven waarin hij zijn nieuwe personage Alex Berger zeer uitgebreid voorstelt aan de lezer. De getroebleerde ex-rechercheur lijdt nog steeds onder het verlies van zijn vrouw 2 jaar eerder en dit bepaalt eigenlijk zijn hele leven. Hij wil eigenlijk niet eens deelnemen aan het werk, tot hij hoort welke persoon er betrokken lijkt te zijn bij de moordzaak die het team onder zijn hoede heeft. De informatie over schilder Magritte en zijn schilderijen is voldoende in het verhaal verwerkt zonder dat het saai en langdradig wordt en Coppers weet op deze wijze ook de niet kunstkenner toch een stukje cultuur bij te brengen.
De moord die onderzocht wordt door het team brengt ze op verscheidene plekken in België en zelfs over de landsgrenzen heen. De spanning blijft wat laag en pas aan het eind als het verhaal tot een climax komt wil je als lezer zeker wel weten hoe het afloopt en of Berger zijn plannen tot uitvoer gaat brengen. Waar De zaak Magritte wordt neergezet als een misdaadroman blijkt, helaas, het plot wel wat ondergeschikt aan de personages en hun levens. Coppers weet zijn personages gelukkig wel dermate goed neer te zetten dat het boek boeiend is om te lezen.