Over eieren, vriendschap, en oorlog

Lev en Kolja zijn twee jonge mannen, jongens eigenlijk nog, die tijdens WO2 in Leningrad gevangen worden genomen en bij elkaar in de cel komen. Ze hebben 'geluk', want ze worden op pad gestuurd om een dozijn verse eieren te vinden voor de bruidstaart van de dochter van de kolonel. Lukt het hen die eieren binnen 5 dagen af te leveren, dan worden ze niet geëxecuteerd. De twee jongens, tegenpolen in alles, gaan op pad in het door honger en oorlog verwoeste Piter. Al snel realiseren ze zich dat binnen de stadsmuren hun missie onmogelijk is - en ze trekken de stad uit, de witte vlaktes in.

De tocht van Lev en Kolja leest als een avonturenroman en een verhaal over vriendschap in onmogelijke omstandigheden. De schrijfstijl is nuchter, en dit maakt de vele gruwelijkheden (voor mij althans) iets beter verteerbaar. Ik vond het een prachtig verhaal, over doorzettingsvermogen, vriendschap, overleven, en zelfs liefde en humor. De twee jongens zijn perfecte tegenpolen en vullen elkaar aan. De vriendschap tussen de twee maakt ook een mooie ontwikkeling door. Verder is het een 'zintuiglijk' verhaal: je ziet, hoort, en ruikt de belevenissen.

Dit boek, naast dat het een mooi verhaal is, biedt ook een inkijkje in de oostelijke grens van Hitler's Reich - waar de ellende, honger, angst en wreedheden net zo aanwezig waren als in het Westen.