Ijskoud

Na "zonder gezicht" vroeger te hebben gelezen en waarbij ik dat ook echt wel een goed boek vond, ben ik blij 18° onder nul te hebben kunnen lezen.
Fabian Risk toont ook hier hoe vastberaden, sterk, krachtig en doelbewust hij aan het werk gaat, dit desondanks zijn persoonlijke problemen. Zowel hij als zijn vrouw leiden zowat een eigen leven tenzij het over de kinderen gaat. Theo is geen gemakkelijke puber, maar ook Mathilda blijkt sterk te veranderen. Door zijn harde werken aan een zeer moeilijk en cruciaal gebeuren, ziet hij niet wat er onder zijn eigen dak gebeurt.
Tuvesson, die blijkbaar graag een fles drank ziet, maakt een aanrijding mee met verre gevolgen. De auto die in het water terecht kwam, blijkt een bestuurder te hebben die al 2 maanden bevroren is. VLecht, de pathaloog, is hier absoluut zeker van. In deze verhaallijn ontwikkelen zich meerdere wegen die het allemaal nog moeilijker maken en, voor ons als lezer, zeer spannend worden.
Daarnaast heb je een andere gebeurtenis waarop Dunja samen met Magnus op de zaak worden gezet en krijgen ze het ook zwaar te verduren. De moorden op dakloze mensen, maakt dat haar rechtvaardigheidsgevoel terug naar boven komt en zie je terug een pittige en zelfzekere agent. De vete met haar vroegere werkgever laait hoger op dan ooit, maar zij is vastbesloten het onderzoek tot een goed einde te brengen. Uiteindelijk wordt ze geschorst, maar wil op eigen houtje en in alle stilte verder gaan met de gebeurtenissen. Haar collega Magnus treedt haar bij en samen gaan ze aan de slag. Deze verhaallijn gaat ook alle kanten op en voortdurend word je van de ene spanning naar de andere geheveld. Kan ze de zaak uiteindelijk oplossen en wie is daar allemaal bij betrokken? Deze gegevens heeft Stefan Anhem prachtig vertaald in een filmische omschrijving.
Maar ook op de zaak van Fabian Risk verloopt het niet gemakkelijk, integendeel het wordt bladzijde na bladzijde moeilijker en tevens alsmaar spannender. Als je denkt te weten wie de dader is dan staat je wel een verrassing te wachten.
Enkel Fabian Risk wordt voldoende uitgediept. Dunja speelt wel een hoofdrol, maar uitdiepen is hier niet echt nodig.
De twee verhaallijnen worden door Anhem opnieuw tot een prachtig resultaat bewerkt en toch is het plot verrassend.
Door te eindigen met een cliffhanger is het duidelijk dat er nog een vervolg komt waar ik alvast erg naar uitkijk.