Ahnhem en Risk zijn geen eendagsvlieg

Stefan Ahnhem heeft er als kind nooit van gedroomd schrijver te worden. Hij was altijd meer een verhalenverteller, maar had niet de bedoeling daar wat mee te gaan doen. Pas op volwassen leeftijd heeft hij zijn toekomst in de fysica en wiskunde vaarwel gezegd en is hij zijn roeping toch gaan volgen. Ahnhem is een gevestigd scriptschrijver en heeft zowel voor televisie als film gewerkt. Hij schreef scenario's variërend van comedy tot thriller (Wallander en Irene Huss). Zijn debuut, de thriller Zonder gezicht, is wereldwijd goed ontvangen.

In Negen, de tweede thriller van Ahnhem, maken we opnieuw kennis met Fabian Risk. Het verhaal, dat een prequel is van Zonder gezicht, speelt zich af in december 2009. Risk wordt gevraagd om in het geheim onderzoek te doen naar de verdwijning van de minister van Justitie. Als dit mislukt kan zijn carrière bij de politie wel eens afgelopen zijn. Als de politicus vermoord wordt gevonden, neemt het onderzoek een andere wending aan en krijgt het hele team ermee te maken. Op hetzelfde moment voert rechercheur Dunja Hougaard in Kopenhagen een onderzoek uit dat tot in Stockholm leidt.

De eerste hoofdstukken van Negen  staan vooral in het teken van de kennismaking met de belangrijkste personages, maar ook met hen die belangrijk zijn voor het verhaal. Vooral de karakters Risk en Hougaard worden redelijk goed uitgediept zodat de lezer hen beter leert kennen en ook meer over hun privé-omstandigheden te weten komt. Het boek kent verschillende verhaallijnen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Ahnhem brengt ze gedurende het verhaal steeds dichter naar elkaar toe en uiteindelijk vloeien ze samen tot één geheel.

De schrijfstijl van Ahnhem is prettig, want de korte en heldere zinnen maken dat het boek vlot leest. Aan alles, en dan vooral de kleine details, valt op te maken dat Ahnhem scripts geschreven heeft. Als het boek beknopter is, kan het zo gebruikt worden als leidraad voor een film.

Het verhaal kent door de diverse plotwendingen een aantal verrassingen en de uiteindelijke ontknoping is, ondanks dat je al min of meer kunt aanvoelen waar het in dit boek om draait, onverwacht en daardoor ook verrassend. Zelfs van de proloog, waar je aanvankelijk helemaal niets mee kunt, wordt vrij laat in het verhaal duidelijk waar het toe dient. Gelukkig maar, want daardoor blijft er tot het eind een zekere spanning aanwezig.

Na Zonder gezicht  heeft Stefan Ahnhem met Negen ook weer een prima thriller neergezet waarmee hij heeft aangetoond dat hij geen eendagsvlieg zal zijn. We zullen ongetwijfeld nog meer van hem én van Fabian Risk horen. Het is overigens wel jammer dat de uitgever heeft besloten dat het boek in Nederland 'Negen' heet. De letterlijke vertaling van de oorspronkelijke titel is 'Het negende graf' en in feite is deze titel beter dan de huidige.