Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Lijkt niet helemaal af

Kees van Duyn 10 juni 2020 Hebban Recensent
De Britse auteur M.J. Arlidge is bekend geworden door zijn inmiddels langlopende serie met inspecteur Helen Grace in de hoofdrol. Het eerste deel van de reeks, Iene Miene Mutte, verscheen in 2015 en vijf jaar later kwam Nog lange niet, het negende deel, uit. In datzelfde jaar verscheen eveneens het Wat jij niet ziet, het geschenkboekje voor de Spannende Boeken Weken 2020. Behalve thrillers schrijft hij ook scenario’s voor een aantal Britse crimeseries.

Tijdens een avondje uit raakt de blinde Emma Forbes tussen de mensenmassa in paniek. Mark Richardson, een oud-militair, is haar reddende engel en begeleidt haar naar de uitgang. Sindsdien denkt ze voortdurend aan hem en ze beseft dat ze verliefd op hem is, ondanks dat hij niet ongeschonden uit het leger gekomen is. Manchester, de stad waar ze wonen, wordt opgeschrikt door een aantal lugubere mishandelingen en de dader blijkt een litteken in zijn nek te hebben. Emma vraagt zich nu af of Mark zich anders voordoet dan hij werkelijk is.

In het eerste hoofdstuk maakt de lezer kennis met de blinde Emma Forbes. Ze is dan in paniek en dat gevoel weet Arlidge bijzonder goed weer te geven. Het is immers niet niets om als blinde aan je lot overgelaten te worden en in een wirwar van mensen ook nog eens de uitgang proberen te vinden. Ondoenlijk. Daarnaast, en dat komt door de manier waarop dat begin geschreven is, weet je al bijna zeker dat er iets dreigends aan staat te komen. Het is zoiets als de intonatie van het geschrevene. Het duurt dan inderdaad niet zo heel lang voor er inderdaad wat gebeurt, of beter gezegd voordat bekend wordt dat er iets is gebeurd. Het is namelijk in de vorm van een nieuwsbericht van de BBC.

Niet lang daarna hoort Emma op de radio dat er opnieuw een mishandeling heeft plaatsgevonden. Er blijkt dan een signalement van de dader te zijn. De auteur geeft daarmee iets meer prijs, maar het is nog niet zo dat er al meteen vermoedens ontstaan wie er verantwoordelijk kan zijn voor de mishandelingen. Als weer wat later nog meer over de identiteit van de dader bekend wordt, kan de lezer op zijn klompen aanvoelen wie het is. Omdat Arlidge wil voorkomen dat de plot voorspelbaar is, laat hij de lezer nog wel even in het ongewisse. Hij zaait een lichte twijfel en dat zorgt er wel voor dat je toch nieuwsgierig blijft of je het bij het rechte eind had.

Wat jij niet ziet bestaat uit korte hoofdstukken, iets dat de lezer van de auteur gewend is. Het effect daarvan is dat het verhaal een behoorlijk tempo heeft. Waar het echter aan ontbreekt zijn de spanning en de onverwachte plotwendingen. Het enige echt spannende moment doet zich pas voor in de ontknoping, die heeft dan tevens de meeste actie. Voordat het zover is, moet het verhaal het vooral hebben van het willen weten én de onzekerheid, de twijfel die bij Emma heerst. De twee belangrijkste personages zijn trouwens vrij goed uitgewerkt, zeker wanneer je in ogenschouw neemt dat dit in feite maar een dun boekje is. Wel kun je je afvragen of iemand die blind is alles kan doen wat Emma allemaal doet.

Het verhaal vormt een afgerond geheel, maar nadat de geweldpleger gearresteerd is, blijft er nog wel een vraag over. Je komt namelijk niet te weten waarom de mishandelingen gepleegd zijn, wat hiervoor het motief was. Daardoor krijg je toch een beetje het idee dat het toch niet helemaal af was. Desondanks is Wat jij niet ziet een bijzonder plezierig boekje om te lezen. Dit is mede te danken aan de heldere en vlotte schrijfstijl van de auteur.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Kees van Duyn