Verwarrende schrijfstijl

Als Beatrice hoort dat haar vijf jaar jongere zus Tess is vermist komt ze meteen vanuit New York naar Londen overgevlogen. Een paar dagen later wordt het levenloze lichaam van Tess gevonden. Zelfmoord is de conclusie. Maar Beatrice is ervan overtuigd dat Tess nooit zelf een eind aan haar leven zou maken. Beatrice gaat op onderzoek uit en komt er gaandeweg achter dat ze in feite niet eens zo heel erg veel van haar zus weet. Ondanks dat ze altijd heeft gedacht dat dat anders was.

Zusje is niet geschreven in de stijl van de reguliere thriller. Het verhaal wordt verteld in briefvorm. Beatrice schrijft haar bevindingen aan Tess. Daar tussendoor zitten korte fragmenten van telefoongesprekken die Beatrice met haar zus heeft gevoerd. Ook het heden komt aan bod, Beatrice heeft uitvoerige gesprekken met Wright, de advocaat van het Openbaar Ministerie.

Door deze keuze is het, zeker in de eerste helft van het boek, nogal verwarrend om een en ander te doorgronden. Het komt zeker niet ten goede aan het leesgemak. Hoewel de verteltrant in de tweede helft niet is veranderd, is het wel wat gemakkelijker leesbaar. Waarschijnlijk gewenning. En wat daarbij vast meewerkt, is dat er iets meer spanning in het boek komt. Met een onverwacht plot als eind.

Toch is Zusje niet het geweldige boek dat de media ervan maken. Daarvoor is meer nodig. Want vooral tot aan de helft van het boek zit er geen snelheid in en is het soms lastig de aandacht te blijven vasthouden. Over die helft gaat het gelukkig beter, maar meer dan een gemiddelde waardering levert het niet op.