Een complete liefdesgeschiedenis

‘Ze voelt het. Dat ongrijpbare touwtje, als de veters van een football, trekt ons naar elkaar toe. Het perfecte paar. We zijn verbonden op een manier die we geen van beiden hadden verwacht’

‘Beloof het me’ van Meagan Brandy is het 2de deel in de ‘Boys of Avis’ - serie. Hier volgen we Mason en Payton.
Hij: studeren met zijn vrienden en het maken als proffootballer. Maar ook vastbesloten die ene de zijne te maken. Zij en haar zoontje Deaton.
Zij: is Payton. Moeder van Deaton en rouwend om de vader van haar zoon. Haar hart ligt bij haar overleden vriend. Maar Mason vecht voor haar gebroken hart. Kan ze haar leven terug op rails krijgen? Is er plaats voor een nieuwe liefde?

Oordeel:
Deel 2 vond ik zoveel beter dan het 1e deel! In deel 1 kreeg je een overload aan personages. Teveel informatie in het prille begin. Ik kon totaal niet volgen en had het gevoel dat ik een voorgaand deel had gemist. Dit is totaal niet het geval in dit 2de deel. De focus ligt voornamelijk op Mason en Payton. Wat heerlijk lezen was dit!
Het verhaal wordt verteld in wisselend perspectief. En we krijgen ook hun geschiedenis van in het begin mee. Beslissingen of uitspraken in het heden zijn een weerslag van beslissingen uit het verleden. Door die sprongen terug in de tijd heeft de schrijfster het verhaal een zekere gelaagdheid gegeven. Ik vond het zeker een meerwaarde en kon beide tijden wel smaken. De personages hebben ook zo een volledige geschiedenis. Hun verhaal is compleet. Als lezer kon je alleen maar sympathie opbrengen voor Mason en Payton. Heel wat anders dan Chase, die ook een grote rol speelde in het verhaal. In het 1e deel was ik al geen fan van dit personage, in deel 2 werd dit zeker niet beter. Maar dan kan je weer op het conto van de schrijfster schrijven. Ze laat de lezer houden van haar personages of in Chase zijn geval: een zeker gevoel van antipathie. Daardoor ben ik wel benieuwd naar zijn verhaal. Wie weet verander ik dan wel van gedachte.
Het creëren van menselijke personages en het schrijven van een vlot en emotioneel geladen verhaal, daar is Meagan meer dan in geslaagd! Ik ben heel benieuwd naar een volgend deel!

Oh ja. De cover! Wat een plaatje weer. De keuze van de kleuren en afbeeldingen. Het is een ware lust voor het oog! Neem maar even de tijd om het voor, tijdens en na het lezen te bekijken!


Quotes:
‘Er staan weer tranen in haar ogen, maar er is ook meer. Iets diepers. Iets bijna… rauws’

‘Het bonst tegen mijn borstbeen, een gevoel te diep om in woorden uit te drukken en toch te delicaat om te begrijpen. Het is zwaar en licht tegelijk. Een gewichtloze kracht die me naar haar trekt.’

‘Haar mond is als de Poolster op mijn gebroken kompas, die me verdomme naar huis leidt.’