Een vermakelijke schattenjacht door parallelle Londens

V.E. Schwab is vooral bekend als auteur van youngadultboeken, die ze onder de naam Victoria Schwab publiceert. Met dit eerste deel van de Schemering-trilogie doet ze een poging een duister verhaal te schrijven dat ook volwassen lezers aanspreekt. Dat lukt slechts deels. De kleuren van magie is een boek dat ontzettend veel leesplezier oplevert, maar dat eigenlijk niet erg origineel is en dat vooral veel kansen laat liggen. Het is lang niet zo gruwelijk als het had kunnen zijn.

Hoofdpersoon Kell is een jonge magiër die het zeldzame talent heeft tussen de verschillende Londens te kunnen reizen. Officieel is hij in dienst van de troon van Rood Londen en bezorgt hij brieven aan de heersers van Grijs en Wit Londen. Onofficieel smokkelt hij voorwerpen van de ene wereld naar de andere. Als hij op een dag per ongeluk een magische steen uit het gevreesde Zwarte Londen meeneemt naar zijn stad, ontdekt hij hoe gevaarlijk magie kan zijn. Terwijl hij wordt achtervolgt door machtige vijanden moet hij een manier vinden om de steen terug te brengen naar zijn eigen wereld. Hij wordt hierbij geholpen door zakkenroller Lila.

Verhalen over parallelle werkelijkheden zijn niet nieuw. Dit boek is origineel omdat de werelden over elkaar liggen en omdat het verhaal zich enkel in de verschillende Londens afspeelt. Dat laatste is tegelijkertijd ook een minpunt; er wordt gezegd dat er nog hele werelden zijn buiten Londen, maar dat voelt niet zo. Waar de Londens zelf heel goed zijn uitgewerkt en elk een eigen karakter en sfeer hebben, blijft de rest van de wereld vaag. Er lijkt soms zelfs niets te bestaan buiten Londen. Ook is de keuze voor Londen als setting niet erg origineel. Het is toch weer een grote stad die vaker geassocieerd wordt met het mysterieuze. Voor iemand die de stad goed kent zijn de uitgebreide beschrijven van het Grijze Londen én de magische versies ongetwijfeld heerlijk, maar als je er nog nooit geweest bent dan zeggen de straatnamen je niet heel veel.

In enkele hoofdstukken krijg je een goed beeld van de vier Londens en wordt de basis voor het verhaal neergezet. Achteraf blijken de eerste twee hoofdstukken niet heel relevant voor het verhaal. Hopelijk gaan de personages die daarin voorkomen in volgende delen nog een belangrijke rol spelen. Zodra Kell de steen in handen krijgt, gaat alles heel snel. Hij wordt achtervolgd en belandt in Grijs Londen, waar hij Lila ontmoet. Wat volgt is een aangeklede schattenjacht, waarbij de steen steeds in andere handen valt, Kell op zoek moet naar een ander belangrijk object en er af en toe gevochten wordt. Er zijn veel toevalligheden en niet alles is even logisch, maar de gebeurtenissen worden wel al vroeg goed opgebouwd en sommige plotlijnen die uitdoven hebben heel slim een tegenhanger die wel van belang is, al is het nooit op de manier waarop je zou verwachten.

De personages hebben we eigenlijk al vaker gezien: een jonge magiër van een uitstervend soort, een stoere vrouwelijke dief met een zwaar verleden, de tegenstander die wordt gedwongen om vreselijke dingen te doen en de wrede vorsten die nog meer land en macht willen. De slechteriken zouden ontzettend interessante personages kunnen zijn, maar ze blijven erg vlak en cliché. Kell en Lila zijn op het oog ook niet erg origineel. Ze zijn echter goed uitgewerkt en hun keuzes en denkbeelden komen logisch voort uit hun verleden. De manier waarop ze op elkaar reageren is heerlijk.

Schwab schrikt er niet voor terug gevechten bloederig te laten verlopen en personages te doden, maar echt duister wordt het boek toch niet. Het is jammer dat Kell altijd snel weer geneest en dat de dood die het schokkendst zou zijn geweest wordt teruggedraaid. Dat laatste levert wel een interessante situatie op waar in een volgend boek meer mee gedaan kan worden.
Hoewel de personages moeten vechten voor waar ze in geloven valt het einde toch een beetje tegen. De eindstrijd is minder indrukwekkend dan hij had kunnen zijn. Van veelbelovende elementen zoals Kells jas en personages als Holland wordt niet genoeg gebruikgemaakt aan het eind. Ook blijven veel dingen nog een beetje vaag. Het is met name erg onduidelijk waarom de steen eigenlijk naar Rood Londen moest.

Na het lezen van het boek overheerst het gevoel dat het verhaal minder bijzonder is dan het had kunnen zijn. De wereld heeft ontzettend veel potentie en hoewel het verhaal best aardig is, is het ook een beetje makkelijk. Schwab kiest ervoor om het klein en redelijk licht te houden. De kleuren van magie blijft hangen in een schattenjacht door Londen en een strijd om de macht. Het is een opwarmertje, een manier om alle schaakstukken op de juiste plek te krijgen voor de volgende delen. Delen waar je ook daadwerkelijk nieuwsgierig naar wordt, want dit boek levert wel veel leesplezier op en zorgt ervoor dat je verder wil lezen. Het beste moet waarschijnlijk nog komen.

(3½ ster)

Met dank aan de Boekerij voor het vooruitexemplaar dat ter beschikking werd gesteld voor een groepsrecensie van de Hebban Genreclub voor Fantasy en Sciencefiction.