Een bijzonder boek dat je niet alleen leest maar ook intens voelt

Violette Toussaint is de beheerder van de begraafplaats van Brancion-en-Chalon. Vol bezieling doet ze haar werk en na alles wat ze heeft meegemaakt vind ze eindelijk wat rust. Zij sluit voor het eerst vriendschappen en haar collega's voelen als familie aan. Met een groot verantwoordelijkheidsgevoel doet zij haar werk en geeft zij steun aan de bezoekers van de begraafplaats.

Haar verleden wil ze achter zich laten en daar heeft ze het liever niet over. Violette heeft als wees weinig liefde gekend en haar huwelijk was ook niet wat ze ervan verwacht had. Ze beschermt haar hart om niet nog meer gekrenkt te worden. Dit lukt haar aardig tot politiechef Julien naar de begraafplaats komt met een bijzonder verzoek. Een ontmoeting die het overzichtelijke leven van Violette op zijn kop zet. 

Het verhaal is knap opgebouwd en speelt zich af in het heden met terugblikken naar het verleden. Tussendoor zitten verhalen van andere personages en de verhalen van overledenen. Op een natuurlijke manier is dit mooi verweven en blijft het verhaal overzichtelijk. 

Het is een sfeervol, gedetailleerd en mooi geschreven verhaal vol zinnen die het verdienen om twee keer gelezen te worden. "Je kunt je leven niet opnieuw beginnen. Neem een vel papier, scheur het in stukjes; hoe je de stukjes ook aan elkaar plakt , de scheuren, de vouwen en het plakband zullen er altijd zijn.". 

De quotes aan het begin van ieder hoofdstuk zijn stuk voor stuk mooi en een cadeautje. "Liefde is iemand ontmoeten die jou iets over jezelf laat ontdekken.".

Dit verhaal gaat over liefde, tegenslag, verdriet, rouw en hoop. Een verhaal dat je onder de huid gaat zitten door de sfeervolle beschrijvingen, de bitterzoete gevoelens, de verwijzingen naar muziek, boeken en zelfs parfum. Al lezende droom je langzaam weg en dompel je onder in het leven van Violette. 

'De bijzondere levens van Violette' is een bijzonder boek dat je niet alleen leest maar ook echt intens beleeft en voelt.