Een onderhoudend verhaal met sterke dialogen

Langs de route van de Camino de Santiago wordt in een kerkje het lichaam van een overleden priester gevonden. Al snel wordt de Nederlander Johan Ordelman opgepakt, want hij is immers degene die de priester het laatste gezien heeft. Johan is een dolende pelgrim die zichzelf een medium noemt en zwerft al twee jaar rond op de Camino. De politie schakelt de hulp in van Bruno, een hulpverlener die zich gespecialiseerd heeft in hulpverlening aan buitenlandse pelgrims. Bruno heeft een aantal gesprekken met Johan en hij weet steeds minder goed met wat voor een persoon hij te maken heeft. Is Johan gewoon een bijzondere man, is hij psychisch ziek of is hij een koelbloedige moordenaar? Om Johan heen sterven mensen onverwachts, maar hard bewijs kan niet geleverd worden. Johan gaat weer verder als dolende pelgrim en komt zo ook weer op het pad van Bruno. Leert hij dan uiteindelijk de ware Johan kennen?

Met een prettige en vlotte schrijfstijl laat Wim Bax je uitgebreid kennismaken met de twee hoofdpersonages. Ze komen echt tot leven. Bruno, de aardige hulpverlener die zelf veel heeft meegemaakt en nog niet verwerkt heeft. En Johan, de dolende pelgrim die charismatisch is en geraffineerd weet te manipuleren.

Het verhaal is mysterieus en je wandelt als het ware mee op de Camino, nieuwsgierig naar wat komen gaat. Na een veelbelovende proloog, vlakt de spanning af en blijft er vooral een onderhuidse dreiging over. Het verhaal moet het echt hebben van de beeldende dialogen waardoor je de hoofdpersonen steeds beter leert kennen. De opbouw van het verhaal is rechttoe-rechtaan en chronologisch met een epiloog en nog een extra hoofdstuk dat voor een verrassing zorgt. Of dat een aangename verrassing is, valt nog te betwijfelen.

De 'Verloren pelgrim' is een onderhoudend verhaal met sterke dialogen, goed uitgewerkte personages en een interessante wending.