Een thriller die leest als een film

'Dertig dagen duisternis' is het detectivedebuut van Jenny Lund Madsen en is bekroond als beste Deense thriller van 2020. In deze thriller neemt Hannah je mee naar Húsafjöður, een klein dorp in IJsland. Ze heeft naam gemaakt als romanschrijver, maar haar boeken verkopen niet goed. Ze gaat met een succesvolle thrillerschrijver de uitdaging aan om binnen dertig dagen een thriller te schrijven. Na aankomst op het eiland verdrinkt er een jongen in de zee. Of is het moord? Een zoektocht naar materiaal voor haar thriller wordt al snel een moordonderzoek. Lukt het haar om de moord op te lossen? En om binnen dertig dagen een thriller te schrijven?

De kennismaking met Hannah verliep moeizaam. Aan de ene kant intrigeerde ze me en kon ik wel om haar lachen. Aan de andere kant stoorde ik me met vlagen ook aan haar. Ze is een introverte alcoholist die solistisch en behoorlijk eigenwijs haar eigen gang gaat. Met alle gevolgen van dien.

Het verhaal is onderhoudend en met vlagen humoristisch geschreven, zonder dat het storend of overdreven is. Het leest als een film. Regelmatig zag ik de scenes voor me. De spanning is aanwezig, maar verdwijnt met enige regelmaat naar de achtergrond, waardoor het meer leest als een roman dan als een thriller. Het leven op een eiland en in een klein stadje komt sterk naar voren en de duisternis en sneeuw is voelbaar aanwezig tijdens het lezen.

Het sterkst vind ik het laatste deel van het boek waar alles samenkomt en het verhaal sterker in elkaar zit dan ik aan zag komen. Dit was een aangename verrassing en zorgde ervoor dat ik het boek toch met een tevreden gevoel dichtsloeg.

'Dertig dagen duisternis' is een thriller die leest als een film en waarin irritatie en humor elkaar afwisselen.