De beste auteur van Italië weet niet te overtuigen

Dertig jaar geleden kreeg de corrupte politieagent Itala Caruso de opdracht om bewijs te vinden om de man die drie tienermeisjes ontvoerde en om het leven bracht te arresteren. Ze weet dat ze niet de juiste keuzes maakt, maar weigeren kan ze niet. Dertig jaar later wordt Amala ontvoerd. Haar tante is advocaat en verdedigde destijds de vals beschuldigde man. Ze weet dat de echte moordenaar nog vrij rondloopt en dat hij misschien degene is die haar nichtje heeft ontvoerd. Tijdens haar speurtocht naar haar nichtje krijgt ze onverwachts hulp van Gerry, een ex-agent van de special forces. Hij lijkt bereid alles te doen om Amala terug te vinden. Zelfs als hij daarvoor moet moorden...

'Wespenman' begint in het heden en weet direct je aandacht te trekken. Helaas is dit van korte duur doordat de twee verhaallijnen waaruit het boek is opgebouwd niet op elkaar aansluiten. Hierdoor verloopt het verhaal onlogisch en vraagt het veel concentratie om de rode draad te blijven volgen. De spanning kwam hierdoor in het gedrang en het verhaal weet niet te boeien en de aandacht vast te houden. 

De personages komen niet echt uit de verf en zijn geen van allen sympathiek te noemen. Je krijgt geen band met ze en ze blijven gedurende het hele verhaal afstandelijk aanvoelen. De schrijfstijl van Sandrone is complex en hij gebruikt veel lange zinnen. Plotseling getrokken conclusies werden niet goed toegelicht. Het verhaal berust dan ook op te veel toevalligheden. Ook het afwisselend gebruiken van voor- en achternamen werkte erg verwarrend. Al met al veel zaken die zorgden voor minder leesplezier. 

Wespenman' is een thriller die de hooggespannen verwachtingen niet waar weet te maken en je met een flinke leeshonger teleurgesteld achterlaat.