Lezersrecensie
Verdwalen in Harthout
Valerie ‘Sparrow’ Gillis raakt tijdens haar wandeltocht op de Appalachian Trail vermist, waarna luitenant Bev Miller en haar reddingsteam alles op alles zetten om haar terug te vinden. Tegelijk volgt de 72-jarige Lena Kucharski het nieuws vanuit haar woning en raakt samen met haar onlinevriend TerribleSilence steeds dieper betrokken bij de zaak. Terwijl de zoektocht gaande is, vecht Valerie in de wildernis voor haar leven en schrijft ze brieven aan haar moeder die haar innerlijke kracht en kwetsbaarheid blootleggen.
De schrijfstijl is prettig. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende invalshoeken: de brieven die Valerie aan haar moeder schrijft, de rapporten van het reddingsteam onder leiding van luitenant Beverly Miller en de gedachten van een oudere vrouw die de vermissing online volgt. Die afwisseling vergroot het leesplezier en maakt nieuwsgierig, omdat je steeds vanuit een ander perspectief naar dezelfde gebeurtenis kijkt. De natuur wordt krachtig neergezet, soms verstild en troostend, soms meedogenloos en vijandig.
De personages komen echt tot leven. Valerie is kwetsbaar en tegelijk vasthoudend, waardoor je in haar strijd om te overleven blijft geloven. Bev is nuchter en plichtsgetrouw en vormt daarmee een goed tegenwicht. Lena, die van een afstand meeleeft, voegt een andere laag toe. Zij vertegenwoordigt de buitenwereld die zich vastklampt aan de vermissing.
Thema’s als moederschap, zorg, trauma en veerkracht lopen natuurlijk door het verhaal heen. De natuur is daarbij niet alleen de achtergrond, maar ook een vijandige kracht. De zoektocht laat zien hoe mensen betekenis proberen te geven aan feiten en hoe een gemeenschap zich vastklampt aan het verhaal van iemand die verdwenen is.
'Harthout' is een beklemmend verhaal over verdwalen en gevonden worden. Het verhaal maakt indruk door de sfeer en de afwisseling van verschillende perspectieven, al weet het niet altijd emotioneel even sterk te raken. De combinatie van natuur, spanning en menselijke kwetsbaarheid blijft daarbij boeiend om te lezen.
De schrijfstijl is prettig. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende invalshoeken: de brieven die Valerie aan haar moeder schrijft, de rapporten van het reddingsteam onder leiding van luitenant Beverly Miller en de gedachten van een oudere vrouw die de vermissing online volgt. Die afwisseling vergroot het leesplezier en maakt nieuwsgierig, omdat je steeds vanuit een ander perspectief naar dezelfde gebeurtenis kijkt. De natuur wordt krachtig neergezet, soms verstild en troostend, soms meedogenloos en vijandig.
De personages komen echt tot leven. Valerie is kwetsbaar en tegelijk vasthoudend, waardoor je in haar strijd om te overleven blijft geloven. Bev is nuchter en plichtsgetrouw en vormt daarmee een goed tegenwicht. Lena, die van een afstand meeleeft, voegt een andere laag toe. Zij vertegenwoordigt de buitenwereld die zich vastklampt aan de vermissing.
Thema’s als moederschap, zorg, trauma en veerkracht lopen natuurlijk door het verhaal heen. De natuur is daarbij niet alleen de achtergrond, maar ook een vijandige kracht. De zoektocht laat zien hoe mensen betekenis proberen te geven aan feiten en hoe een gemeenschap zich vastklampt aan het verhaal van iemand die verdwenen is.
'Harthout' is een beklemmend verhaal over verdwalen en gevonden worden. Het verhaal maakt indruk door de sfeer en de afwisseling van verschillende perspectieven, al weet het niet altijd emotioneel even sterk te raken. De combinatie van natuur, spanning en menselijke kwetsbaarheid blijft daarbij boeiend om te lezen.
1
Reageer op deze recensie
