Te weinig ruimte voor diepgang

Op Hebban wordt sinds september 2023 elke maand het boek van de maand gekozen. In januari was dat Morisaki’s boekwinkel van de Japanse auteur Satoshi Yagisawa. Ik werd nieuwsgierig en ging op onderzoek uit. Het boek klonk interessant, maar ik wist niet of het bij mij zou passen. Ik heb namelijk geen ervaring met Japanse literatuur. Om deze reden besloot ik toch de Engelse versie op te pakken, dat het boek in die taal vele malen goedkoper is negeren we maar even. Ik wist niet goed wat ik kon verwachten, dus ik ging er blanco in.

Dit boek verhaalt over de vijfentwintigjarige Takako die het goed voor elkaar heeft. Leuke baan, leuke vriend. Tenminste, dat is wat ze dacht. Haar vriend blijkt toch niet zo trouw aan haar en omdat het haar collega is besluit Takako niet alleen de relatie te beëindigen, maar ook meteen haar baan op te zeggen. Ze heeft niets meer, want ze is voor het werk naar Tokyo verhuisd. Een sociaal vangnet heeft ze niet in deze stad. Of toch wel, haar oom Sotoru die ze al jaren niet meer heeft gesproken. Op een dag belt hij haar om te vragen om in zijn boekwinkel voor tweedehands boeken te komen werken, in ruil voor kost en inwoning. Takako besluit naar veel twijfel op dit aanbod in te gaan, want eigenlijk is ze geen lezer en ze weet ook niet zo goed wat ze van haar oom moet denken. Haar tijd in de boekwinkel doet haar goed.

Ik vond het moeilijk om een klik te voelen met de personages. Het boek is hiervoor te dun en hierdoor is er te weinig ruimte om alle personages goed uit te werken. Alle personages blijven erg oppervlakkig waardoor je ook niet echt zin hebt om hen goed te doorgronden. Ik vond de snelle groei die Takako doormaakte een beetje ongeloofwaardig, het ging net iets te snel.

Het verhaal is vlot geschreven. Dat moet ook wel, want het is in het Engels maar 150 pagina’s. In het Nederlands is het iets meer, maar ik snap nooit zo goed waarom. Het is hetzelfde verhaal met dezelfde inhoud. Het verhaal is opgedeeld in twee delen en het is duidelijk in welk deel je zit met lezen. De hoofdstukken zijn vrij kort waardoor het je zomaar kan lukken dit boek in één keer uit te lezen. Wel vond ik het tweede deel wat apart in vergelijking met het eerste deel. Tevens had ik wat moeite met de interacties tussen de personages, maar dat kan best weleens een cultuurverschil zijn.

Al met al vond ik Morisaki’s boekwinkel van Satoshi Yagisawa een prima boek voor tussendoor, maar meer ook niet. Het bleef voor mij te veel op de vlakte en ik merk dat ik het daardoor lastiger vind om een band met de personages op te bouwen. In het Engels is er een vervolg, misschien ga ik dat nog wel lezen. Ooit.