Niet te ingewikkelde fantasy

Eén van de nieuwste trends in boekenland is de cozy fantasy. Eerder bleek cozy crime al best succesvol en daar springt dit sub genre handig op in. Boeken die onder cozy fantasy vallen zijn bijvoorbeeld Het weeshuis in de azuurblauwe zee van T.J. Klune en het binnenkort in het Nederlands te verschijnen Legendes & lattes van Travis baldree. In het buitenland is dit sub genre al veel populairder waardoor het dan ook niet zo gek is dat het aanbod in het Engels groter is. Een van deze succesvolle boeken is The Very Secret Society of Irregular Witches van Sangu Mandanna. Ik had wel van dit boek gehoord, maar ik twijfelde of het bij mij zou passen. Tijd om het uit te proberen dus!

Ik heb weleens eerder van de boeken van Sangu Mandanna gehoord, maar ik heb er nog nooit eentje gelezen. Ik had de boeken in de “Celestial” trilogie een tijdje op mijn radar, maar heb deze nooit opgepakt. Over dit boek bleven de positieve recensies me maar om de oren vliegen, dus ik wilde het toch een kans geven. Omdat dit een voor mij nieuwe auteur is, waren mijn verwachtingen expres niet hoog. Ik ging er blanco in. Ook gaan cozy fantasy en ik niet altijd samen, nog een reden om mijn verwachtingen laag te houden.

Dit boek vertelt het verhaal van de heks Mika Moon. Mika is net als zo veel andere heksen alleen op de wereld. Dat wil zeggen dat ze haar ouders nooit heeft gekend en wees is. Ze is opgegroeid onder de vleugels van Primrose, een oudere heks. Omdat heksen niet te vaak met elkaar in contact moeten komen, want dat kan veel te gevaarlijk worden met zulke sterke magie, ontmoet een groep heksen elkaar maar eens in de zoveel tijd. Dit si ongeveer een paar keer per jaar. Deze ontmoetingen vinden iedere keer op een andere locatie plaats en altijd onder het mom van een leesclub. Want, het bestaan van de heksen moet geheim blijven. Mika twijfelt hier echter aan. Ze plaatst filmpjes op sociale media waarin ze doet of ze een heks is. Hierdoor trekt ze de aandacht van de mysterieuze Ian, woonachtig in het mysterieuze Nowhere House. Daar blijken drie heksenkinderen te wonen die hun magie onder controle moeten leren krijgen. Mika twijfelt, maar besluit hen toch te helpen. Dit betekent dat ze weer moet verhuizen, zoals ze altijd doet. Hierdoor heeft ze eigenlijk geen vrienden. Na een tijdje beginnen de bewoners van Nowherre House, en één iemand in het bijzonder, als familie voor haar te voelen. Als het noodlot toeslaat moet Mika kiezen tussen de regels die ze al haar hele leven kent of de mensen om wie ze geeft beschermen.

In het begin leren we Mika kennen als een teruggetrokken persoon die weinig empathie lijkt te hebben. Dit verandert als ze haar intrek neemt in Nowhere House. Dit zorgt ervoor dat ze enorm opbloeit en zich meer open durft te stellen voor anderen. De personages maken het haar ook erg gemakkelijk, dit past wel bij cozy fantasy. Alleen Jamie blijft een stijfkop, maar ook hier blijken redenen voor. Je kunt deze redenen waarschijnlijk wel raden. Alle personages zijn goed uitgewerkt, al blijven ze vrij op de vlakte. Geen van allen lijkt negatieve karaktereigenschappen te hebben of lijken zich daar snel overheen te zetten. Dit past bij het genre, maar hierdoor gaat karakterontwikkeling behoorlijk snel. Enerzijds is dat jammer, anderzijds past dit bij het doel van de cozy fantasy.

Het boek is niet super dik en de schrijfstijl is daarnaast niet al te moeilijk. Hierdoor kun je makkelijk door het verhaal heen komen. In relatief korte hoofdstukken doet Mandanna verslag van de gebeurtenissen. Ia, verslag, want het verhaal wordt verteld in de derde persoon. Ik vind it niet altijd prettig, want het creëert toch een soort afstand tussen de lezer en de personages. Dat voelde ik hier ook wel een beetje. We krijgen het grootste deel van het boek te lezen vanuit Mika’s oogpunt. Niet geheel onlogisch, maar hierdoor blijven de andere personages nog meer op de vlakte. Soms krijgt Jamie ook een eigen perspectief en zijn achtergrondverhaal wordt dan ook meer uitgediept.

Zoals gebruikelijk bij dit subgenre is er weinig plot. De verhaallijnen zijn simpel en de stetting is niet ingewikkeld. Verwacht geen spannende actiescènes, want die bevat dit boek niet. Het verhaal kabbelt voort en dat is op zich niet heel erg, maar hier moet je je wel bewust van zijn. Het draait hier vooral om de personages en hun groei en daar is het boek aardig in geslaagd. Ik vind het alleen jammer dat, als er echt iets staat te gebeuren, het allemaal erg gemakkelijk gaat en dat er ook snel weer overheen wordt gestapt. Dit is een gemiste kans, want er had meer met het verhaal gedaan kunnen worden.

The Very Secret Society of Irregular Witches van Sangu Mandanna is zeker geen slecht boek. Het past precies binnen het cozy fantasy subgenre vanwege het rustig voortkabbelende verhaal en de behoorlijk uitgewerkte personages. Ook de schrijfstijl past bij het genre. Ik merk alleen dat het niet helemaal mijn ding is, ik mis toch wat meer spanning en actie. Rustige verhalen passen gewoon niet bij mij als het om fantasy draait. Ik ben daarom denk ik meer een romantasy lezer. In het vervolg zal ik echt nog weleens een cozy fantasy oppakken, maar niet te vaak.