Niet de hoge kwaliteit die ik van Tess Gerritsen gewend ben

Na twee jaar radiostilte is bestseller auteur Tess Gerritsen terug met een nieuw boek. Gerritsen is vooral bekend van haar immens populaire reeks over rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles, maar daarnaast schrijft ze ook andere verhalen. Deze boeken zijn geen deel van een serie. In het begin van haar carrière schreef Gerritsen voornamelijk romantische thrillers en Schaduw van de nacht is een boek waarin ze naar dat genre teruggrijpt.

In Schaduw van de nacht volgen we Ava die haar leven in Boston ontvlucht en een oud landhuis in een dorpje in Maine huurt om daar haar nieuwste kookboek te schrijven. Al snel merkt Ava dat het in dat huis letterlijk spookt en ze gaat op onderzoek uit. De geest van de oude kapitein Brodie, die 150 jaar geleden het huis heeft laten bouwen, dwaalt nog steeds rond en laat zich regelmatig aan Ava zien.

Ik heb de Rizzoli en Isles reeks van Tess Gerritsen verslonden en was daarom ook erg benieuwd naar haar nieuwe boek. Tess Gerritsen staat voor mij voor thrillers van een hoge kwaliteit en dat hoopte ik terug te zien in Schaduw van de nacht. Dat deed ik helaas niet. Het plot van Schaduw van de nacht is goed uitgewerkt, hetzij wat voorspelbaar. De schrijfstijl is wel weer zoals ik die van Gerritsen gewend ben, haar vlotte pen zorgt ervoor dat je de bladzijden maar om blijft slaan.

Waar Gerritsen in Schaduw van de nacht voor mij echt tekort heeft geschoten is op de uitwerking van de personages. De personages zijn vlak en missen gelaagdheid. Je leert ze maar op één manier kennen en dat is hoe ze zijn in het verhaal. Motieven ontbreken en daardoor leer je de personages niet kennen. Makelaar Donna wordt onsympahtiek, de dorpsdokter is gewoon de dorpsdokter en de timmerman de timmerman. Verder kom je er niet achter waar Ava haar passie voor het schrijven van kookboeken vandaan komt en waarom ze zo ontieglijk veel drinkt. Het enige waar ik benieuwd naar was, is wat er toch op die bewuste oudjaarsavond is voorgevallen waardoor Ava alles en iedereen wilde ontvluchten. Daar kom je als lezer wel achter, maar ook dit voelde erg gehaast. Het boek zou al wat extra punten verdienen door simpelweg flashbacks toe te voegen. Een paar hoofdstukken is prima, maar nu voelde het allemaal net te gehaast.

Schaduw van de nacht heeft mij helaas niet de kwaliteit geleverd die ik van Tess Gerritsen gewend ben. Voor mij leidde het verhaal nergens naartoe en kabbelde het een beetje voort. Met als toetje een einde dat afgeraffeld aanvoelt. Het idee met de geest is wel origineel en goed uitgewerkt, maar dit boek had beter een ander genre label mee kunnen krijgen. Het is meer een paranormal romance of een feelgood dan een thriller. Bij een thriller verwacht ik een hoop suspense die me op het puntje van mijn stoel laat zitten en dat is bij Schaduw van de nacht absoluut niet het geval geweest. Als je kan sporten terwijl je de tekst-naar-spraak functie gebruikt bij het lezen van het boek, dan schiet het verhaal tekort voor een thriller. Kortom, een goed uitgewerkt plot, maar daar blijft het ook bij. Ik vond Schaduw van de nacht echt een "tussendoortje" en dat is zonde voor een auteur waarvan ik weet dat ze thrillers van hoge kwaliteit kan afleveren. Ik hoop dat er snel weer een boek over Jane en Maura komt, want dat wordt een instant aankoop.