Heruitgave van 2025, pnieuw vertaald door Peter Bergsma.

Wat ben ik blij dat ik deze klassieker mocht ontvangen. Ik heb van begin tot einde genoten van deze beknopte novelle. De simpele schrijfstijl en het eenvoudige taalgebruik zorgden ervoor dat ik het verhaal snel doorzwom. Het boek kent ook geen hoofdstukken wat maakte dat ik het verhaal niet graag onderbrak.

Visser Santiago wordt omschreven als de oude man. De jongen, Manolin, is mede door Santiago groot gebracht en behendig geworden op zijn vissersbootje. Ze koesteren een bijzondere vriendschap en het is wel duidelijk dat Santiago zijn gezelschap mist in zijn strijd met de machtige marlijn die hij aan de haak weet te slaan.

Hemingway beschrijft mooi het een zijn met je lichaam en de natuur. Nemen wat komt. Vertrouwen hebben. Niet piekeren maar hoop koesteren dat wat je toekomt, je lotsbepaling is.

'God geve dat ik het volhou, ... ik zal honderd onzevaders en honderd weesgegroetjes bidden. Maar nu even niet.' Beschouw ze maar als uitgesproken, dacht hij. [Pg. 87]

Deze man heeft er een nieuwe fan bij. Ik ben nu ook wel geprikkeld om eens een andere klassieker op te nemen zoals een boek van Jane Austen bijvoorbeeld.

Bedankt voor het recensieboek.