De grote afwezige

Zo nu en dan overkomt het mij: dat je aan een boek begint en er zo volledig door in beslag genomen wordt, dat je verbaasd bent alweer op de laatste bladzijde te zijn aangekomen. Het gebeurde mij met De grote afwezige, het debuut van Aldert Schuil dat ondanks heel veel tekst, herhalingen en 348. bladzijden toch zo uit was.

Eigenlijk gebeurde het al bij de eerste bladzijde, dat ik werd gevangen door de persoonlijke manier van aanspreken door de hoofdpersoon. Alsof ze het hele verhaal speciaal tegen mij aan het vertellen was. Ze is de achtentwintigjarige Fleur, verslaggeefster van een vrouwenglossy, die erin slaagt met humor een niet te bevatten chaos te beschrijven. Ze is net bezig met een afscheidsspeech te schrijven voor haar overleden vader. Om haar eigen woorden te gebruiken, het lijkt haast wel een vertraagd afgespeeld filmdrama.

Het lijk van haar vader is namelijk pas na negen maanden vrijgegeven door de Thaise autoriteiten. Volgens buitenlandse zaken waren er verdachte omstandigheden, maar uiteindelijk trekken ze dat gegeven terug en beweren daarna doodleuk dat hij is overleden aan een noodlottig ongeval. Fleur gelooft er niets van en ontdekt al snel dat er tijdens de uitvaartplechtigheid twee ongenode gasten actief zijn, een fotograaf en een journalist.

Met de dood van haar vader komt het leven van Fleur in een stroomversnelling. Het roept vragen op. Vragen over zijn dood om mee te beginnen. Want heldere antwoorden zijn er niet. Zijn dood lijkt omgeven door een waas van geheimzinnigheid. Wat weet haar moeder er eigenlijk van? Maar het doet ook wat met haar persoonlijk.

De glossy omslag verklapt alvast dat Fleur op onderzoek gaat. Er staan twee vrouwen op de cover. Eén ervan is waarschijnlijk Fleur, maar wie is de ander? En wat zijn ze daar aan het doen?

Ondanks de zwaarte van het onderwerp, is het geen zwartgallig verhaal. Ik zou zeggen, integendeel. Het is eerder een mix van avontuur, mysterie, feelgood en seks. Een soort combi van Bridget Jones en Vera (de KRO-detective).

Ondanks dat het verhaal tot ver over het midden vooral over Fleur haar redactie gaat, vond ik het een vermakelijk lezen. De schrijfstijl van de auteur is beeldend genoeg, om flink met je aan de haal te gaan en Fleur is een gretige verteller. Je komt veel over haar te weet.

Daar zit ook gelijk een punt van kritiek, want als lezer wil je meer over 'die grote afwezige ' weten. Wat is zijn verhaal? Er zit wat teveel herhaling in het verhaal die je als attente lezer niet nodig hebt. Die extra letters hadden wat mij betreft meer aan andere personages besteed mogen worden. Die vader, wat was er daarmee aan de hand?

Toch werkt de insteek van het boek. Over de vader die er niet meer is, en waar het boek deels over gaat. De mensen die er nog wel zijn, staan centraal, en vooral de vraag hoe ze zich tot elkaar verhouden. Sommige karakters hadden wat sterker uitgewerkt kunnen worden, maar anderen komen weer uitstekend uit de verf. Ik vind vooral de ontwikkeling die Fleur doormaakt interessant beschreven. Het laat ook zien dat mensen geen helden zijn. Iemand op een voetstuk plaatsen, betekent vooral dat ie er ook weer van af kan donderen.

Het plot is verrassend en sterk en maakt nieuwsgierig naar het volgende deel

Aldert Schuil | Uitgeverij Hartklopper |De grote afwezige
(te koop vanaf 15 mei 2021)