Lezersrecensie
Monsters gaan niet naar de kapper
Een grappige en gewaagde titel die onvermijdelijk tot de vraag leidt: “Waarom?”
En je weet net zo goed als ik dat kinderen dol zijn op dit soort vragen en ze bij elke gelegenheid zullen stellen.
Er is heel wat dat monsters niet doen. Zo gaan monsters nooit naar de kapper, rijden ze geen auto (goddank!), drinken ze geen milkshake, dragen ze geen bril, kunnen ze niet zwemmen en zijn ze niet bang in het donker.
Volwassenen kunnen voortaan terugvallen op dit ondeugende prentenboek waarin een hele reeks monsters in alle kleuren voorbij paradeert: enorm groot of juist mollig, met schubben of harig, met grote of kleine tanden.
Wat heb ik genoten van de illustraties in dit boek! De monsters zijn verrassend herkenbaar doordat ze worden gekoppeld aan alledaagse handelingen die wij ook doen. Ze dragen een bril, hebben een slechte haardag of hangen onderuitgezakt voor de televisie. Sommige monsters zijn nog steeds een beetje eng (maar hé, het blijven monsters!), dus pas op dat je dit prentenboek niet aan té jonge kinderen laat zien.
De grappige illustraties worden aangevuld met korte zinnen voor maximaal effect bij jonge lezers. De herhaling geeft het verhaal ritme en houdt de aandacht vast tot de laatste dubbele pagina, met een heerlijke, geestige ontknoping. Want nadat alles is opgesomd wat monsters niet kunnen, begrijpen we eindelijk waarom ze geen milkshake drinken!
De clou lijkt voor de hand te liggen, maar vormt een onomstotelijk antwoord op alle angsten van kinderen over deze ‘afschuwelijke’ wezens.
Een mooie manier om het onderwerp te relativeren, begeleid door schitterende illustraties over twee pagina’s (een mix van verf en potlood) die het absurde van de monsterlijke figuur in een heel gewoon dagelijks leven benadrukken.
Een aanrader voor kleine durfals met veel fantasie!
En je weet net zo goed als ik dat kinderen dol zijn op dit soort vragen en ze bij elke gelegenheid zullen stellen.
Er is heel wat dat monsters niet doen. Zo gaan monsters nooit naar de kapper, rijden ze geen auto (goddank!), drinken ze geen milkshake, dragen ze geen bril, kunnen ze niet zwemmen en zijn ze niet bang in het donker.
Volwassenen kunnen voortaan terugvallen op dit ondeugende prentenboek waarin een hele reeks monsters in alle kleuren voorbij paradeert: enorm groot of juist mollig, met schubben of harig, met grote of kleine tanden.
Wat heb ik genoten van de illustraties in dit boek! De monsters zijn verrassend herkenbaar doordat ze worden gekoppeld aan alledaagse handelingen die wij ook doen. Ze dragen een bril, hebben een slechte haardag of hangen onderuitgezakt voor de televisie. Sommige monsters zijn nog steeds een beetje eng (maar hé, het blijven monsters!), dus pas op dat je dit prentenboek niet aan té jonge kinderen laat zien.
De grappige illustraties worden aangevuld met korte zinnen voor maximaal effect bij jonge lezers. De herhaling geeft het verhaal ritme en houdt de aandacht vast tot de laatste dubbele pagina, met een heerlijke, geestige ontknoping. Want nadat alles is opgesomd wat monsters niet kunnen, begrijpen we eindelijk waarom ze geen milkshake drinken!
De clou lijkt voor de hand te liggen, maar vormt een onomstotelijk antwoord op alle angsten van kinderen over deze ‘afschuwelijke’ wezens.
Een mooie manier om het onderwerp te relativeren, begeleid door schitterende illustraties over twee pagina’s (een mix van verf en potlood) die het absurde van de monsterlijke figuur in een heel gewoon dagelijks leven benadrukken.
Een aanrader voor kleine durfals met veel fantasie!
1
Reageer op deze recensie
