Recensie – Wat er was van Floor Gerritsma

“Maud vroeg zich af hoe je kon leven als twee van de drie biggetjes zonder ooit door de boze wolf uit je gammele huis geblazen te worden. Ze wist evenmin waarom zij altijd het derde biggetje moest zijn.”

In Wat er was neemt Floor Gerritsma de lezer mee in het rauwe, innerlijke landschap van arts Maud, die haar beste vriend Michiel ziet overlijden aan hartfalen — nota bene terwijl zijzelf hulpeloos toekijkt. De openingsscène grijpt je direct bij de keel: Maud wacht op een AED, ziet de chaos om haar heen, en voelt zich verscheurd tussen handelen en emotie. Wat volgt is een kwetsbare, tedere, soms pijnlijke maar ook verrassend geestige reis door rouw, schuld en herinnering.

Het trauma zet haar leven stil. Ontregeld vertrekt Maud naar haar moeder aan het Pieterpad, waar ze besluit een deel van de route te lopen in een poging grip te krijgen op haar verdriet. De tocht wordt haar manier om Michiel en zichzelf terug te vinden. Met iedere kilometer, per etappe-in flarden, flashbacks, en dagboekfragmenten van Michiel- ontvouwt zich langzaam het verhaal van een bijzondere vriendschap die onder druk kwam te staan. Maud worstelt met haar schuldgevoel: kon ze hem echt niet redden? En: was hun band nog wat ze dacht dat die was?

‘’Ze was achter hem aangelopen, achter de feiten aan, voor zichzelf uit, naast hem, met hem, naar zichzelf. Weg van niets, onderweg naar nergens, hongerig naar elk spoortje van hem, in haar hoofd, in zijn woorden, in haar weten, dat zich steeds duidelijker manifesteerde.’’

Er wordt naadloos geswitcht tussen heden en verleden, terwijl Maud in gedachten nog steeds hele gesprekken met haar vriend voert. Zijn opmerkingen houden haar op de been. De wandelingen brengen haar dichter bij herinneringen, en langzaam, bijna onmerkbaar, ook dichter bij zichzelf.

Wat er was leest makkelijk weg en er zit een prettig verteltempo in. Het is een boek dat je niet zomaar loslaat. Buiten het heerlijke taalgebruik, ga je houden van de mensen in het verhaal. Fictie of niet, de emotie en rouwverwerking voelen meer dan echt. Maud is eerlijk en direct, en het verhaal wordt met goede dosis humor verteld, waardoor het nooit een klaagzang wordt. De droge humor maakten me regelmatig aan het grinniken of zelfs aan het huilen.

Buiten de mooie kaft, heeft de paperback ook prachtige flappen die je niet moet vergeten open te klappen: hierin kun je namelijk de route van het Pieterpad zien. Zo kan je Maud helemaal volgen vanaf Groningen tot de Sint- Pietersberg (die volgend Arend helemaal geen berg is, maar een heuvel) of zelf een wandeling plannen. Je kan zien dat Floor Gerritsma het pad zelf heeft gelopen, twee keer zelfs, want het verhaal bevat ook interessante feitjes en weetjes over het Pieterpad. Veel lezers zullen elementen herkennen van hun eigen wandeling.

Wat er was is een boek dat je meeneemt — niet alleen over het Pieterpad, maar vooral door de kronkels van het menselijk hart. Lezers die zelf het pad gelopen hebben, zullen veel herkennen. Maar ook wie nog nooit een wandelschoen aantrok, zal in Maud een herkenbare, ontroerende gids vinden.


⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Thema’s: Rouw, vriendschap, wandelen, zelfinzicht