Helaas teleurgesteld

Wat zou jij doen als je getuige bent van een gestorven bestsellerauteur en je het onvoltooide manuscript vindt? In Yellowface van Rebecca F. Kuang (vertaald door Mi-en Montijn) besluit June Hayward een gestolen manuscript onder haar eigen naar uit te geven. Lukt het haar om dit geheim te houden? Op TikTok is Yellowface heel enthousiast ontvangen, waardoor ik hoogte verwachtingen had. Helaas is het boek mij een beetje tegengevallen en in deze recensie leg ik uit waarom.

"Op de avond dat Athena voor mijn ogen sterft, vieren we haar televisiedeal met Netflix (2024 p. 7)." Deze beginzin greep mij gelijk waardoor ik lekker in het boek zat. Je leest over hoe Athena sterft, hoe June het manuscript te pakken krijgt en vervolgens het hele proces: wat moet ze nu met dit manuscript? Hoe gebruikt ze het? En vooral interessant: hoe reageren de uitgevers op haar manuscript? Vooral dat laatste vond ik heel interessant om te lezen: hoe de (Amerikaanse) uitgeverswereld hiermee om gaat. Denk aan sensitivity readers, het profiel van de auteur, invloed van social media. Alles wordt uit de kast getrokken en daar zit natuurlijk ook een zweem van kritiek in. Dit onderwerp van het boek vond ik heel leuk en interessant om te lezen, maar over een aantal andere zaken ben ik helaas minder enthousiast.

Allereerste vind ik het personage June Hayward niet zo leuk. Ze maakt een aantal keer een stomme keuze, is eigenwijs (of naïef), waardoor ik me aan haar gedrag ergerde. Je leert haar ook niet zo goed kennen, omdat het boek zich vooral focust op het hier en nu. Ze heeft geen vrienden, is eenzaam en lijkt een Twitterverslaving te hebben. Ik werd niet door haar geboeid helaas.

Ten tweede heb ik wisselende gevoelens over de schrijfstijl. Ja, het is vlot geschreven. Er zijn veel dialogen en korte duidelijke beschrijvingen. Maar toch is het niet spannend. Natuurlijk ben je benieuwd hoe June de leugen in stand houdt en natuurlijk zit je met de vraag: Wordt ze betrapt? Toch kostte me het soms moeite om het boek weer op te pakken. En ander element wat ik minder prettig aan de schrijfstijl vind is dat heel veel zinnen met ‘ik’ beginnen. Dit is logisch met een ik-perspectief, maar in dit boek stoorde het me. Ook miste ik mooie zinnen. Zonde, want de auteur heeft regelmatig wel treffende opmerkingen omtrent actuele discussies in het uitgeverswereldje. Verder viel het einde me tegen omdat ik het niet zo geloofwaardig vond en het was redelijk voorspelbaar wie June bedreigde.

Kortom, het onderwerp van dit boek vond ik heel interessant, maar de manier waarop dit naar de lezer is gebracht, viel mij helaas tegen. In de leesclub zijn allerlei leuke vragen gesteld, mocht je het leuk vinden, zie: https://www.hebban.nl/spot/leesclub-yellowface. Bedankt Hebban en The House of Books voor dit recensie-exemplaar en het organiseren van de leesclub!