Voor liefhebbers van McFadden

Recensie Liefs, mama

“Een geweldig en spannende thriller voor de fans van Freida McFadden en Joël Dicker” staat groot boven de samenvatting op de achterkant van Iliana Xanders boek ‘Liefs, mama’. Zelf heb ik zeker een aantal boeken van McFadden gelezen en als je die schrijfstijl leuk vindt, is dit boek ook echt iets voor jou. ‘Liefs, mama’ gaat over Mackenzie, een dochter van een beroemde schrijfster. Maar, aan het begin van het boek wordt gelijk duidelijk dat deze vrouw dood is (ongeluk of…?) en Mackenzie lijkt dat helemaal niet erg te vinden. Haar leven wordt in de war geschopt als ze een aantal brieven ontvangt met een onthullende waarheid. Lukt het haar om de waarheid achter de dood van haar moeder te ontdekken?

Allereerst is de schrijfstijl te vergelijken met McFadden. Als je houdt van cliffhangers, simpel taalgebruik (korte zinnen, veel dialogen, korte hoofdstuk), wisselende perspectieven en stukken tekst waarbij je regelmatig denkt: huh, is dat… of linkt dat met…? dan zit je bij ‘Liefs, mama’ helemaal goed. Het boek is daarom lastig weg te leggen en regelmatig denk je: joh, nog een hoofdstuk! Bijvoorbeeld bij hoofdstuk 4: “Het ergste is dat ik het akelige gevoel heb dat er nog veel ergere dingen staan te gebeuren.” (p. 32) Dan lees je tóch weer even verder om de reactie van het personage te lezen. Dit boek had ik dan ook in enkele avonden uit.

En dat is ook sterk in dit boek: Mackenzie lijkt eerst niet zo’n sympathiek personage, omdat ze best wel lelijk over haar moeder en anderen praat: “Dat kutwijf Liama Roth […]” (p. 10) of “[…] naast mijn opa, die geen bal om mijn moeder geeft, en dat ook nooit gedaan heeft.” (p. 11) of “Mijn moeder was: 1. ‘Een bitch’ volgens mijn vaders kant van de familie.” (p. 31) Ik vond haar vrij negatief in het begin. Naarmate het boek vordert, maakt zij een mooie ontwikkeling door. Die hangen samen met alle puzzelstukjes in het boek, die ook allemaal op hun plek beginnen te vallen. Het is alsof je als lezer bij het groepje van Mackenzie en EJ hoort en samen met hen op onderzoek uitgaat. Zo word je helemaal het verhaal ingeslurpt.

In het begin zit je dus met veel vragen en open plekken, maar op één of andere manier had ik ‘het’ al snel door. Dat werd halverwege het boek bevestigd en daardoor vond ik het einde wat lang duren. Ik had de puzzelstukjes al aan elkaar verbonden, enkele onopgeloste zaken werden verhelderd. Daarom was ik de laatste 150 pagina’s iets minder gegrepen. Maar toch, je kunt het fout hebben, dus de nieuwsgierigheid om door te lezen bleef wel. Op bijna alle vragen heb je als lezer antwoord gekregen, dus dat is fijn.

Samenvattend heeft ‘Liefs, mama’ een vlotte schrijfstijl die veel nieuwsgierigheid bij de lezer oproepen. Je leeft heel erg met het personage mee en uiteindelijk is het verhaal rond en af. Ik snap zeker de vergelijking met Freide McFadden, dus inderdaad: als je haar boeken goed vindt (of bijvoorbeeld De loge van Nelle Lamarr) dan is dit boek zeker een aanrader!

Tip: zie ook de leesclubbespreking via het Hebban Forum: https://forum.hebban.nl/d/1092-startpagina-hebban-leesclub-liefs-mama-van-iliana-xander/9