De smalle grens tussen goed en kwaad

Wat zou jij doen wanneer een dramatische aanrijding je hele leefwereld op zijn kop zet?
Micke en Bianca wonen nog maar net twee jaar in deze idyllische woonwijk, wanneer dit verschrikkelijke ongeluk zich afspeelt. De buurt die perfect bij hen leek te passen krijgt hierdoor een donkere laag. Was het wel een ongeluk? Hoe goed kennen wij onze buren eigenlijk?

Mattias Edvardsson, auteur én docent Zweeds en psychologie op een middelbare school.
Naast zijn werk als docent schrijft hij al jarenlang voor kinderen, adolescenten en volwassenen. Sinds 2019 ligt zijn focus helemaal bij het schrijven. Je hoeft hem niet te vragen waarom hij die keuze heeft gemaakt. De eerste bladzijde laat je meteen zien en voelen dat hij geboren is om te schrijven.
Gelijk neemt hij je mee in de wereld van Micke, docent op een middelbare school en getrouwd met Bianca. Samen met hun twee kinderen, Bella (drie jaar) en William (zes jaar), zijn ze onlangs verhuisd naar een villawijk in Köpinge. De bruisende stad Stockholm paste niet meer bij hen, een nieuwe fase. Bianca wilde graag dat haar kinderen de kans kregen om op te groeien in een vredige wijk buiten de stad, net als zijzelf. Al na hoofdstuk één blijkt het op Kabaalstraat nummer 13 allesbehalve vredig te zijn. Een dramatische aanrijding is het begin van een aardverschuiving in de wijk.
Je maakt in rap tempo kennis met de buren, waarvan de karakters al gelijk stevig neergezet worden. Zo woont er een ouder stel op nummer 12, Ake en Gun-Britt. Op nummer 15 woont ex-fotomodel Jacqueline met haar ietwat sociaal onhandige zoon Fabian. En op nummer 14 woont de geheimzinnige Ola Nilsson. Deze buurman blijkt ook nog eens een strafblad te hebben. Wat je tegenwoordig al niet te weten komt via Google.
Het boek is opgebouwd uit hoofdstukken die zich voor en na het ongeluk afspelen, geschreven vanuit het ik-perspectief. Deze ‘ik’ is echter de ene keer Mikael (Micke), dan weer Jacqueline of haar zoon Fabian. Zowel het personage als het tijdvak wordt elke keer bovenaan het hoofdstuk aangegeven. Doordat je de periode ervoor en erna vanuit deze drie personages volgt, vallen er geleidelijk steeds meer stukken op hun plaats. Het feit dat zowat alle personages balanceren op de smalle grens tussen goed en kwaad, zorgt dat je ook regelmatig op een dwaalspoor wordt gezet. De uiteindelijke ontknoping had een wending die ik ergens wel verwacht had, maar toch in een compleet andere jas gegoten. Het boek laat je achter met een gevoel van verbazing en ontzetting.
Bij zijn boek ‘een heel gewoon gezin’ duurde het wat langer voordat ik goed in het verhaal zat. Hierbij werden de hoofdpersonen wat rustiger opgebouwd en had ik wat minder raakvlakken qua leefwereld. Bij ‘goede buren’ was ik meteen verkocht. Vlot geschreven, mooie ronde karakters, veel herkenning en een ijzersterk verhaal.

Tijdens de digitale leesclub liet Mattias Edvardsson ons weten dat hij wederom een thriller aan het schrijven is.