Lezersrecensie
Een verhaal die het waard is om met volle aandacht te lezen
Van dezelfde schrijfster heb ik ook Zondagsleven en Zondagskind gelezen. Beide romans gaan over het opgroeien met autisme en je eigen weg vinden.
Dit verhaal is van een hele andere orde. Waarbij Judith Visser zelf ook aangeeft:
“Het thema is zo ontzettend beladen, zo heftig, en tot op de dag van vandaag raakt het nog steeds zoveel mensen. Mág ik daar eigenlijk wel iets mee?”
Ik kan zeggen dat ik blij ben dat ze zich hieraan heeft gewaagd. Het verhaal sleurt je mee vanaf de eerste pagina en laat je niet meer los. Je bent direct in 1940 en het beangstigende, dreigende, onzekere gevoel kruipt naar binnen.
We maken kennis met de 20-jarige Debra en volgen haar tijdens deze donkere periode. Als dochter van een Joodse gepassioneerde biologieleraar en niet-Joodse moeder, is zij dan voor de helft veilig?
Bijna om en om komen Debra en dan weer Chaver aan het woord. Kan ik dat wel zo zeggen als het bij de tweede naam om een wolf gaat? We volgen dus de gedachten van de wolf.
Wat eigenlijk wel logisch is. In de vorige romans van Judith Visser had een hond immers ook een grote rol in het verhaal.
Debra is werkzaam in de Gemeentebibliotheek van Rotterdam, haar droombaan als boekenwurm. Tijdens alle heftige gebeurtenissen komt haar kennis over boeken en de natuur (via haar vader) regelmatig naar voren. Beide onderwerpen interesseren mij ook, dus dat sprak mij heel erg aan.
In de hoofdstukken van Chaver komt de uitgebreide kennis van de schrijfster naar voren. Ze weet duidelijk waar ze het over heeft. Het karakter en de gedragingen van de wolf zijn haar niet vreemd. Heel tof om daar op deze manier ook meer over te leren.
Naast Debra en Chaver komen er natuurlijk meer personages langs. Familie, vrienden, kennissen, inwoners, iedereen die voorbij komt draagt bij aan het verhaal. Geen personage voelt als teveel of onduidelijk. Ze passen in het verhaal en alles klopt.
Het duurde voor mij deze keer wat langer om door dit boek heen te komen. Ik ben een zogenoemde ‘mood reader’ en het thema oorlog vind ik, zoals velen, nogal aangrijpend. Dat het boek een kleine 450 pagina’s omvat maakte het leesproces ook niet echt korter.
Dit was echter geen pagina te veel.
Het is een boek waar ik de tijd voor wou nemen. Niet eentje die ik vluchtig tussendoor even erbij kon pakken. Een verhaal die het waard is om met volle aandacht te lezen. Prachtig geschreven.
“Als je die gedachte echt tot je door liet dringen, kon je het niet helpen je af te vragen hoelang het nog zou duren voordat de Duitsers zouden terugdraaien dat wij wél geboren waren, dat we al bestonden.
Hoelang nog?”
Mijn dank gaat uit naar HarperCollins Holland voor dit exemplaar. Dit boek kreeg ik vanuit Harpers Boekenclub 2023
Dit verhaal is van een hele andere orde. Waarbij Judith Visser zelf ook aangeeft:
“Het thema is zo ontzettend beladen, zo heftig, en tot op de dag van vandaag raakt het nog steeds zoveel mensen. Mág ik daar eigenlijk wel iets mee?”
Ik kan zeggen dat ik blij ben dat ze zich hieraan heeft gewaagd. Het verhaal sleurt je mee vanaf de eerste pagina en laat je niet meer los. Je bent direct in 1940 en het beangstigende, dreigende, onzekere gevoel kruipt naar binnen.
We maken kennis met de 20-jarige Debra en volgen haar tijdens deze donkere periode. Als dochter van een Joodse gepassioneerde biologieleraar en niet-Joodse moeder, is zij dan voor de helft veilig?
Bijna om en om komen Debra en dan weer Chaver aan het woord. Kan ik dat wel zo zeggen als het bij de tweede naam om een wolf gaat? We volgen dus de gedachten van de wolf.
Wat eigenlijk wel logisch is. In de vorige romans van Judith Visser had een hond immers ook een grote rol in het verhaal.
Debra is werkzaam in de Gemeentebibliotheek van Rotterdam, haar droombaan als boekenwurm. Tijdens alle heftige gebeurtenissen komt haar kennis over boeken en de natuur (via haar vader) regelmatig naar voren. Beide onderwerpen interesseren mij ook, dus dat sprak mij heel erg aan.
In de hoofdstukken van Chaver komt de uitgebreide kennis van de schrijfster naar voren. Ze weet duidelijk waar ze het over heeft. Het karakter en de gedragingen van de wolf zijn haar niet vreemd. Heel tof om daar op deze manier ook meer over te leren.
Naast Debra en Chaver komen er natuurlijk meer personages langs. Familie, vrienden, kennissen, inwoners, iedereen die voorbij komt draagt bij aan het verhaal. Geen personage voelt als teveel of onduidelijk. Ze passen in het verhaal en alles klopt.
Het duurde voor mij deze keer wat langer om door dit boek heen te komen. Ik ben een zogenoemde ‘mood reader’ en het thema oorlog vind ik, zoals velen, nogal aangrijpend. Dat het boek een kleine 450 pagina’s omvat maakte het leesproces ook niet echt korter.
Dit was echter geen pagina te veel.
Het is een boek waar ik de tijd voor wou nemen. Niet eentje die ik vluchtig tussendoor even erbij kon pakken. Een verhaal die het waard is om met volle aandacht te lezen. Prachtig geschreven.
“Als je die gedachte echt tot je door liet dringen, kon je het niet helpen je af te vragen hoelang het nog zou duren voordat de Duitsers zouden terugdraaien dat wij wél geboren waren, dat we al bestonden.
Hoelang nog?”
Mijn dank gaat uit naar HarperCollins Holland voor dit exemplaar. Dit boek kreeg ik vanuit Harpers Boekenclub 2023
1
Reageer op deze recensie
