Bonuszoon

Achterflap
Lauren wordt verdacht van de moord op de buurjongen. Haar gevoel zegt dat ze niet tot zoiets gruwelijks in staat is, maar ze heeft alle schijn tegen. In haar pogingen om de ware toedracht te achterhalen, dreigt ze de grip op haar leven te verliezen. Ze raakt verwijderd van haar geliefde en hun gezin en belandt in een levensbedreigende situatie. Wordt het geloof in haar eigen intuïtie haar uiteindelijk fataal?

Recensie
Heel erg uitgekeken naar dit debuut van Antoinette Kalkman. Ik ontmoette haar tijdens een schrijfweek op Ameland, waar we met vijftien personen een verhalenbundel hebben geschreven. Zij schreef hiervoor het titelverhaal Paal 15.
Afgelopen mei was het zover, haar thriller Bonuszoon kwam uit. Op 19 mei was ik welkom op haar boekpresentatie, welke plaatsvond in de tuin van haar schitterende woning in Elst. Hier woont ze samen met haar man en vier kinderen, waaronder twee bonuskinderen. Ze kent dus als geen ander de valkuilen en uitdagingen van een samengesteld gezin.
Dat is ook goed te voelen in het verhaal. Lauren wordt zo sterk neergezet, dat je na het eerste hoofdstuk al een compleet beeld van haar karakter hebt en hierdoor enorm met haar meeleeft. De hoofdstukken zijn prettig opgebouwd en geschreven vanuit Lauren en haar buurvrouw Ellen. Ook wordt duidelijk aangegeven waar en wanneer elk hoofdstuk zich afspeelt. Zo begint Lauren direct in het arrestantencomplex – Houten. Je weet door het lezen van de achterkant dat ze verdacht wordt van moord op haar buurjongen. Toch bedenk je niet dat het verhaal gelijk zal beginnen op het moment dat ze al opgepakt is. Je nieuwsgierigheid wordt hierdoor meteen getriggerd wanneer je deze locatie ziet staan. Vervolgens is de eerste zin ‘Dit is beslist het dieptepunt van mijn leven’. Klaar, Antoinette heeft je al te pakken, dit boek ga je voorlopig niet wegleggen. De zinnen lezen vlot weg en er worden precies genoeg details genoemd om elke situatie helder voor je te kunnen zien.
Wanneer je aankomt bij het eerste hoofdstuk van Ellen, voel je tijdens het lezen gelijk een andere sfeer en een beduidend ander karakter. Hierin zit volgens mij ook de kracht van dit debuut. Er zijn niet teveel personages en ze zijn allemaal zo compleet af en helder beschreven. Bij ieder personage voel je wel iets. Heel knap gedaan.
Antoinette maakt ook overzichtelijke sprongen in de tijd, zowel bij Lauren als bij Ellen. Dit draagt bij aan het begrijpen van de karakters en het ontrafelen van het verhaal. Wat is er nou precies gebeurt en wie is er nou schuldig aan welk delict? Na het lezen van dit boek begrijp je ook waarom het niet zomaar een thriller is. Met recht een psychologische thriller. De verhalen van alle personages kruipen in je hoofd en sudderen op de achtergrond, wat ervoor zorgt dat je anders naar je eigen omgeving kijkt. Wie kan ik nog vertrouwen?