Lezersrecensie
Noord-Groningen
http://looneybooks79.blog/2025/09/16/je-keek-te-ver-een-wandeling/
Marjoleine De Vos wandelt elke dag in het Noord-Groningse Zeerijp. Langsheen het kerkje van Eenum, nadenkend over de verschillen tussen leven in de stad of op het platteland, waar de wind doorheen de velden raast. Waar de vogels zich klaarmaken voor het foerageren als de trek terug aanvangt en de herfst overgaat in een kille dorre winter.
Marjolein ziet hoe vooruitgang verantwoordelijk is voor het verdwijnen van natuurgebieden, hoe men de ene vogel van een andere niet meer onderscheiden kan en zoekt antwoorden in de literatuur: het Gilgamesj-verhaal, poëzie maar ook in de wereld rondom haar.
Het enige probleem echter is dat ik, als lezer, helemaal niet mee was met de gedachtenkronkels die Marjolein in deze wandeling maakte. Noch gaat het veel over de wandeling zelf, mijmert ze erop los maar dan zonder enige samenhang en worden gedichten en het Gilgamesj-epos zomaar rondgestrooid zonder echt een haak om zich aan vast te haken.
Tot nu toe las ik al een aantal van deze wandelingen maar deze vind ik een tijdverlies. Het is ook het minst memorabele van de reeks tot nu toe en noopt niet naar meer van deze auteur te lezen, eerlijk gezegd.
De enige positieve punten die ik er toch graag aan wil toevoegen is dat dit een ode is aan het Groningse landschap en de voorbode van de Waddeneilanden nabij. De illustraties van de cover en de kaart in het boekje zijn ook terug van een hoge kwaliteit (en daarom alleen al past deze mooi bij de reeks). 'Je keek te ver' is een van de eerste boekjes uit deze reeks die in 2020 verscheen, toen wandelen het enige was dat heel populair was tijdens een periode waar alles en iedereen vast zat en opgesloten was in zijn eigen kleine wereld.
Marjoleine De Vos wandelt elke dag in het Noord-Groningse Zeerijp. Langsheen het kerkje van Eenum, nadenkend over de verschillen tussen leven in de stad of op het platteland, waar de wind doorheen de velden raast. Waar de vogels zich klaarmaken voor het foerageren als de trek terug aanvangt en de herfst overgaat in een kille dorre winter.
Marjolein ziet hoe vooruitgang verantwoordelijk is voor het verdwijnen van natuurgebieden, hoe men de ene vogel van een andere niet meer onderscheiden kan en zoekt antwoorden in de literatuur: het Gilgamesj-verhaal, poëzie maar ook in de wereld rondom haar.
Het enige probleem echter is dat ik, als lezer, helemaal niet mee was met de gedachtenkronkels die Marjolein in deze wandeling maakte. Noch gaat het veel over de wandeling zelf, mijmert ze erop los maar dan zonder enige samenhang en worden gedichten en het Gilgamesj-epos zomaar rondgestrooid zonder echt een haak om zich aan vast te haken.
Tot nu toe las ik al een aantal van deze wandelingen maar deze vind ik een tijdverlies. Het is ook het minst memorabele van de reeks tot nu toe en noopt niet naar meer van deze auteur te lezen, eerlijk gezegd.
De enige positieve punten die ik er toch graag aan wil toevoegen is dat dit een ode is aan het Groningse landschap en de voorbode van de Waddeneilanden nabij. De illustraties van de cover en de kaart in het boekje zijn ook terug van een hoge kwaliteit (en daarom alleen al past deze mooi bij de reeks). 'Je keek te ver' is een van de eerste boekjes uit deze reeks die in 2020 verscheen, toen wandelen het enige was dat heel populair was tijdens een periode waar alles en iedereen vast zat en opgesloten was in zijn eigen kleine wereld.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Looneybooks79
Gesponsord
Een verborgen verleden, drie generaties vrouwen en een Siciliaans decor vol geheimen: Als bittere sinaasappels is dé Italiaanse succesroman die je niet loslaat.
