Lezersrecensie
Wat een moeder lijden kan
http://looneybooks79.blog/2025/10/23/moeder/
Uit dit verzameld werk las ik enkel ‘Moeder’:
Moeder is het relaas van een vrouw die haar hele leven in het teken stelt van haar gezin en haar God. Kind na kind baart zij en voedt zij op. Maar zoals het zich ook nog aan het begin van de twintigste eeuw, waarin dit verhaal zich situeert, voorkomt is er ook nog vaak kindersterfte. En als ook nog eens de Wereldoorlogen zich aanbieden verliest ze in de eerste haar echtgenoot en dertig jaar later, na haar zonen helemaal alleen te hebben opgevoed, ook haar kinderen aan de wreedheid die oorlog is. Uiteindelijk blijft moeder alleen achter met haar enige dochter!
Walschap is vooral bekend om het boek 'Houtekiet' (dat ik nog eens wil lezen). Voor mij was dit boekje een kennismaking met de auteur. Als een soort volkse vertelling, een verhaal dat het leven zoals het is verbeeld, schrijft Walschap over een eenvoudig gezin dat zonder vader opgroeit en waar moeder als enige verantwoordelijk is om haar kinderen, voornamelijk zonen, op te voeden.
Tijdens oorlogstijden neemt zij ook nog eens enkele krijgsgevangenen in huis die haar helpen op de boerderij en in het huishouden, in ruil voor kost en inwoon.
Walschaps taal is natuurlijk enigszins oubollig maar toch leest het anno 2025, vijfenzeventig jaar na het oorspronkelijk verschijnen van dit boek, nog zeker heel vlot en kan je je nog heel goed de situatie waarin zij leven visualiseren. Het gaf mij eenzelfde gevoel toen ik 'Boerenpsalm' van Timmermans las enkele jaren geleden.
Misschien dat dit soort verhalen heden te dage wat verloren zijn gegaan en niet zo heel vaak meer worden gelezen maar wie een realistisch beeld wil krijgen van hoe het leven eraan toe ging in de eerste helft van de twintigste eeuw raad ik dit zeker aan.
"Ne man, ne vader alleen kan zo'n jonge buffels bedwingen en dan is het nog te zien wat voor ne man."
Uit dit verzameld werk las ik enkel ‘Moeder’:
Moeder is het relaas van een vrouw die haar hele leven in het teken stelt van haar gezin en haar God. Kind na kind baart zij en voedt zij op. Maar zoals het zich ook nog aan het begin van de twintigste eeuw, waarin dit verhaal zich situeert, voorkomt is er ook nog vaak kindersterfte. En als ook nog eens de Wereldoorlogen zich aanbieden verliest ze in de eerste haar echtgenoot en dertig jaar later, na haar zonen helemaal alleen te hebben opgevoed, ook haar kinderen aan de wreedheid die oorlog is. Uiteindelijk blijft moeder alleen achter met haar enige dochter!
Walschap is vooral bekend om het boek 'Houtekiet' (dat ik nog eens wil lezen). Voor mij was dit boekje een kennismaking met de auteur. Als een soort volkse vertelling, een verhaal dat het leven zoals het is verbeeld, schrijft Walschap over een eenvoudig gezin dat zonder vader opgroeit en waar moeder als enige verantwoordelijk is om haar kinderen, voornamelijk zonen, op te voeden.
Tijdens oorlogstijden neemt zij ook nog eens enkele krijgsgevangenen in huis die haar helpen op de boerderij en in het huishouden, in ruil voor kost en inwoon.
Walschaps taal is natuurlijk enigszins oubollig maar toch leest het anno 2025, vijfenzeventig jaar na het oorspronkelijk verschijnen van dit boek, nog zeker heel vlot en kan je je nog heel goed de situatie waarin zij leven visualiseren. Het gaf mij eenzelfde gevoel toen ik 'Boerenpsalm' van Timmermans las enkele jaren geleden.
Misschien dat dit soort verhalen heden te dage wat verloren zijn gegaan en niet zo heel vaak meer worden gelezen maar wie een realistisch beeld wil krijgen van hoe het leven eraan toe ging in de eerste helft van de twintigste eeuw raad ik dit zeker aan.
"Ne man, ne vader alleen kan zo'n jonge buffels bedwingen en dan is het nog te zien wat voor ne man."
1
Reageer op deze recensie
