Zoals sneeuw valt

Wat een prachtige uitgave is ‘Zoals sneeuw valt’. De sprayed edges en de cover zijn zo mooi!

Na een groot verlies moet Ivy naar Californië verhuizen. De enige familie die ze nu nog heeft is haar peetvader John. Maar zijn zoon, Mason, is niet langer het schattige jongetje van wie ze als kind foto’s zag. Hij is inmiddels volwassen en heeft de priemende ogen van een wild dier. De eerste keer dat hij naar haar lacht – dreigend, zijn perfecte lippen opgetrokken – weet ze dat met hem samenleven niet makkelijk gaat worden. Jason wil haar niet in zijn huis en doet er niets aan om dit te verbergen.

Het heeft mij best wat tijd gekost om in het verhaal te komen. Het komt erg langzaam op gang en het voelt alsof er meermaals in herhaling wordt gevallen. Door de mysterieuze ondertoon in het verhaal ben je wel nieuwsgierig genoeg om door te gaan met lezen.

De interactie tussen Mason en Ivy wordt heel goed beschreven. Je volgt hun proces van aantrekken en afstoten. Waar dit in het begin vooral voor chemie zorgt, wordt het op een gegeven moment te veel van het goede. Ik begon mij op een gegeven moment zelfs een beetje te storen, omdat het op een vicieuze cirkel begon te lijken waaraan je niet kunt ontsnappen. Hoewel het een slowburn verhaal is, was het voor mij iets te slow…

Toch moet je echt door blijven lezen, want je wordt meer dan beloond. Gaande weg het verhaal werd er een dosis spanning aan het verhaal toegevoegd. Hoewel het de verhaallijn niet altijd even realistisch maakt, vlieg je wel ineens door het boek heen. Onder deze stressvolle momenten leer je Ivy en Mason ook een stuk beter kennen. De dialogen zijn scherper en gevoelens komen naar de oppervlakte.

‘Zoals sneeuw valt’ is zeker een mooi verhaal, alleen kwam het voor mijn gevoel veel te langzaam op gang.

Het boek krijgt van mij daarom ***!

Bedankt voor het recensie-exemplaar AW Bruna.

NB: Dit boek is een recensie-exemplaar dat ik heb ontvangen in ruil voor mijn eerlijke mening.