Psychologische miskleun

Neen, ik heb 'Verborgen stemmen' niet gelezen, maar had toch vrij snel door dat dit boek een 'vervolg' is op de eerdere en tevens eerste roman van Lotte Leenaerts. Meestal ben ik extra mild voor jonge schrijfsters uit het eigen taalgebied, maar hier moet ik toch wat strenger zijn. Vooral om dit boek een psychologische thriller te durven noemen, moet je toch lef hebben. Het ontbreekt immers aan een aannemelijke psychologische onderbouw om de gebeurtenissen te kunnen verklaren. Bovendien is het er (zoals in zovele thrillers) allemaal met de haren bijgesleept. Het verhaal rammelt aan alle kanten, het gemak waarmee de hoofdpersoon aan het moorden slaat is stuitend. Oké, maar is het dan goed geschreven? Ik las het boek in 2 etappes. Eerst de helft, waarna ik het weggelegd heb, en ondertussen een 4-tal andere boeken las, en dan heb ik me er toe aangezet om toch die tweede helft verder te lezen. Het werd er echter niet echt beter op. Thrillers en ik, het zal nooit een geslaagde combinatie worden vrees ik.