Zomerse feelgood!

Na eindelijk haar leven weer op de rit te hebben na de verbroken relatie met haar grote jeugdliefde, lacht het leven Sam weer toe. Ze gaat trouwen met de liefste, en knapste man, ze heeft een geweldige carrière en ze voelt zich goed. Maar wanneer ze haar ouders aan het strand bezoekt, lijken herinneringen terug te komen en weet ze niet meer zo zeker of haar leven nu wel zo perfect is als het lijkt….

Annabel Monaghan neemt ons moeiteloos mee naar Long Island. Een plek waar je de zee kunt ruiken, het zand onder je voeten voelt en waar je de zomer voelt in alles. Deze sfeer weet ze perfect neer te zetten en daarom voelt dit verhaal als vakantie.

Op een krachtige manier is het hoofdpersonage Sam neergezet. Een zelfverzekerde vrouw, die zichzelf bij elkaar geraapt heeft nadat haar hart gebroken was. Nooit meer wil ze alles geven en ze heeft ervoor gezorgd dat ze een gestructureerd leven leidt. Maar wanneer ze haar jeugdliefde Wyatt weer tegen het lijf loopt twijfelt ze of ze wel de persoon is die ze echt is. En die onzekerheid, die twijfels en dat gevoel van heen en weer geslingerd worden tussen een georganiseerd leven en de vrijheid van het strand ligt aan de oppervlakte van de pagina’s.

Het verhaal leest heel vertrouwd, je voelt je verbonden met de personages en de plaats waar het verhaal zich afspeelt. Met herkenbare situaties die je je als lezer kunt voorstellen.

‘Ik voel me merkwaardig gesterkt door zijn starheid. Het liefst zou ik nog meer ideeën opperen en zien afketsen, gewoon om te bewijzen hoe star hij is.’

Ik zie je volgende zomer is een prachtig liefdesverhaal over een eerste liefde, een nieuwe liefde en de liefde voor je familie en jezelf. Over hoe je op kunt krabbelen na een diep dal en over hoe je voor jezelf durft te kiezen.

‘Als iets niet goed voelt, is het tijd om afscheid te nemen.’