Tijd droogt alle tranen

Als voorloper op een duwtje in de rug besloot ik eerst ‘tijd droogt alle tranen’ te lezen. Dit boek stond al even op mijn TBR, dus goed dat ik hem nu heb gelezen.

“Enne, wat zie jij eruit?”
Met een limburgse vriend en schoonfamilie, waar we regelmatig Sittard bezoeken is het leuk en herkenbaar om te lezen wat er in het boek staan. Ook het limburgse dialect dat terug komt is erg leuk. Enna Anna weet hoe ik denk over zwangerschap trope en single mom trope. Hoewel ik mij aan het begin wel een beetje kon ergeren werd dit verder in het boek minder en sommige stukjes bevestigen mijn gedachten alleen maar meer. Toch ben ik van Roxanne en haar rol als moeder in dit verhaal gaan houden want Emma Anna weet zo goed te schrijven dat je in de rol van de hoofdpersonen kruipt.

En die hoofdpersonen zijn Roxanne, die werkt in een bistro en Marijn (of is het toch mandarijn), Roxanne haar baas die altijd boos lijkt (hallo grumpy vs sunshine). Zij doorstaan een soortgelijke situatie en vinden steun in elkaar. Verder ga ik niks vertellen want dit boek moet je gewoon gaan lezen!

De manier waarop dit verhaal geschreven is maakt dat je het zelf bijna meemaakt. Wegdromen met dit boek is dan ook geen probleem.
Je wordt verliefd op deze hoofdpersonen.
Emma Anna weet op een prachtige manier te schrijven over mensen met psyche, autisme of andere factoren die een persoon bijzonder maken.
Ook laat het je hardop lachen.

Een detail dat Emma Anna schrijft terwijl ik dit boek lees is “bonusmoeder”. Een term die ik in mijn eigen leven (ook) graag gebruik. Dit boek geeft herkenbaarheid.
Met het oog op detail noemt Emma Anna in dit boek ook een auteur dat mijn thriller hart laat branden. Dankjewel voor deze leuke toevoegingen die zo veel betekenen voor mij als lezer!