Lezersrecensie
Adembenemend mooi…
‘De ruwe zee had ons bereikt en ik hoopte dat mama zich stevig vasthield.’
Julia en de Haai | Kiran Millwood Hargrave en illustraties van Tom de Freston | vertaald door Maria Postema | Ploegsma
‘Ik heet Julia. Dit is het verhaal over de zomer waarin ik mijn moeder verloor en een haai vond die ouder is dan bomen. Wees maar niet bang, daarmee heb ik niet verteld hoe het afloopt.’
Zo start het boek en zo pakt het verhaal je meteen. De liefde voor woorden spat van de pagina’s, net als de prachtige, werkelijk wonderschone illustraties die de tekst tot leven brengen en laat wervelen. De steunkleur geel geeft het grijs diepte en biedt hoop daar waar nodig is. Het verhaal is bijzonder mooi, het ontroerende mij en liet me niet meteen los. Er zit diepte in, letterlijk en figuurlijk, en neemt je mee in een zoektocht naar een haai, in een zoektocht naar hoop, in een zoektocht naar iemand die je begrijpt. Maar de haai laat zich niet makkelijk vinden, of is het dier dichterbij dan gedacht? Julia, tien jaar en tweehonderddrie dagen oud, kan niet anders dan de storm trotseren, de oplossing voor haar moeders duisternis moet gevonden worden. Is ze nog op tijd?
Zoals jullie weten ben ik gek op de zee, en verhalen met een rol voor een vuurtoren spreken altijd al tot de verbeelding, maar door de Haai kreeg het een extra dimensie die mij raakte. Het is bijzonder mooi gedaan, het verhaal en de vormgeving, het blies mij echt omver. Adembenemend mooi.
Nadat ik De laatste Beer had gelezen, dacht ik niet dat een boek nog mooier kon. En hoewel dit ook gaat over een reis, over een zoektocht, over familie en vriendschap en hoewel het verhaal zich ook afspeelt op een noordelijke plek (De Shetlandeilanden, Unst, is het compleet anders. Beide op hun eigen manier een parel.
Ik ben deze keer misschien wat cryptisch, maar ik wil gewoon dat je net zoveel (of weinig) weet, als dat ik wist toen ik in dit verhaal begon. Pak het en lees het, laat je meenemen op de golven van dit werkelijk prachtige en ontroerende avontuur, samen met Julia en de Haai.
Een prettige schrijfstijl en de vele illustraties maken dat je door de hoofdstukken vliegt. En met iets meer dan 200 pagina’s is het boek van prima formaat voor ook de niet-graag-lezer. Terecht dat het een aantal prijzen won en ik kijk uit naar een volgend boek boek van deze auteur! En als Maria het dan weer vertaald.. graag! Want wat is dat weer voortreffelijk gedaan.
10+
‘ Je moet nu eenmaal regels hebben, zoals zwaartekracht. Anders zweef je voor je het weet van de rand van de wereld af. ‘
Julia en de Haai | Kiran Millwood Hargrave en illustraties van Tom de Freston | vertaald door Maria Postema | Ploegsma
‘Ik heet Julia. Dit is het verhaal over de zomer waarin ik mijn moeder verloor en een haai vond die ouder is dan bomen. Wees maar niet bang, daarmee heb ik niet verteld hoe het afloopt.’
Zo start het boek en zo pakt het verhaal je meteen. De liefde voor woorden spat van de pagina’s, net als de prachtige, werkelijk wonderschone illustraties die de tekst tot leven brengen en laat wervelen. De steunkleur geel geeft het grijs diepte en biedt hoop daar waar nodig is. Het verhaal is bijzonder mooi, het ontroerende mij en liet me niet meteen los. Er zit diepte in, letterlijk en figuurlijk, en neemt je mee in een zoektocht naar een haai, in een zoektocht naar hoop, in een zoektocht naar iemand die je begrijpt. Maar de haai laat zich niet makkelijk vinden, of is het dier dichterbij dan gedacht? Julia, tien jaar en tweehonderddrie dagen oud, kan niet anders dan de storm trotseren, de oplossing voor haar moeders duisternis moet gevonden worden. Is ze nog op tijd?
Zoals jullie weten ben ik gek op de zee, en verhalen met een rol voor een vuurtoren spreken altijd al tot de verbeelding, maar door de Haai kreeg het een extra dimensie die mij raakte. Het is bijzonder mooi gedaan, het verhaal en de vormgeving, het blies mij echt omver. Adembenemend mooi.
Nadat ik De laatste Beer had gelezen, dacht ik niet dat een boek nog mooier kon. En hoewel dit ook gaat over een reis, over een zoektocht, over familie en vriendschap en hoewel het verhaal zich ook afspeelt op een noordelijke plek (De Shetlandeilanden, Unst, is het compleet anders. Beide op hun eigen manier een parel.
Ik ben deze keer misschien wat cryptisch, maar ik wil gewoon dat je net zoveel (of weinig) weet, als dat ik wist toen ik in dit verhaal begon. Pak het en lees het, laat je meenemen op de golven van dit werkelijk prachtige en ontroerende avontuur, samen met Julia en de Haai.
Een prettige schrijfstijl en de vele illustraties maken dat je door de hoofdstukken vliegt. En met iets meer dan 200 pagina’s is het boek van prima formaat voor ook de niet-graag-lezer. Terecht dat het een aantal prijzen won en ik kijk uit naar een volgend boek boek van deze auteur! En als Maria het dan weer vertaald.. graag! Want wat is dat weer voortreffelijk gedaan.
10+
‘ Je moet nu eenmaal regels hebben, zoals zwaartekracht. Anders zweef je voor je het weet van de rand van de wereld af. ‘
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van MargreetNap
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
