Dubbeltjesarmband als teken van verzet.

Als de sterren fonkelen van Jet Nijland is een meeslepende historische roman gebaseerd op de familiegeschiedenis van de auteur.
Liz is vastberaden om erachter te komen wat haar opa tijdens de Tweede Wereldoorlog meegemaakt heeft. Op zijn sterfbed laat hij Liz achter met een op het oog onbenullig geel boekje en een stapel ansichtkaarten.
Liz duikt in het verleden van haar opa en ontdekt het verhaal van twee jonge mensen: Bram en Saar. Ze worden vlak voor de oorlog verliefd op elkaar. Dan wordt Bram naar Duitsland gestuurd om te werken voor de vijand… Is de liefde sterk genoeg om de oorlogsjaren te overleven?
Als Liz in haar zoektocht naar haar familiegeschiedenis hulp krijgt van een knappe wielrenner, wordt haar reis ook steeds meer een zoektocht naar haarzelf en naar de liefde.

Het eerste boek van Jet, Zwaluwdans, heb ik met zoveel plezier gelezen, ik was dus heel benieuwd naar haar tweede boek. Allereerst werd ik al geboeid door de prachtige, kleurrijke cover. Busje Luna staat erop in al haar glorie, onder een prachtige sterrenhemel. Dit gegeven is heel mooi verweven in het verhaal dat volgt. Ook de flaptekst sprak me aan. Jet is voor dit boek in haar eigen familiegeschiedenis gedoken en je merkt dat ze goed en terdege onderzoek heeft gedaan.

Onverwacht werd ik verrast met een stukje eigen geschiedenis: Een dubbeltjesarmbandje van Wilhelmientjes, dat Saar als teken van verzet droeg, heb ik ook van mijn oma gekregen. Ik weet niet of zij het ook als zodanig heeft gedragen, maar het was wel een mooi moment van herkenning.

Het verhaal heeft twee verhaallijnen: de eerste van Liz en Tom, die speelt in het heden. Daarnaast die van Bram en Saar uit het verleden. Bram is de opa van Liz en heeft, net als zovele anderen, nooit over zijn eigen oorlogsverleden willen praten. Op zijn sterfbed geeft hij Liz toch een boekje waarmee ze op onderzoek kan gaan. Oma is inmiddels dementerend en kan haar niet helpen, dus besluit Liz in haar busje Luna het pad dat opa in de oorlog afgelegd heeft, te volgen.

Ondanks dat ik al veel boeken over WOII heb gelezen, werd ik verrast door de invalshoek van Jet. Een grote vergeten groep dwangarbeiders en wat zij meegemaakt hebben in de oorlog. Daar is inderdaad weinig over geschreven. Zij werden zomaar weggerukt bij hun families en moesten onder zware omstandigheden werken in Duitse kampen. Daarbij kwamen ze vaak zelf ook onder vuur te liggen bij bombardementen van de Geallieerden. Aan het einde van de oorlog moesten ze maar zien hoe ze thuiskwamen, en ook daar werden ze niet met open armen ontvangen. Ondanks dit zware thema houdt Jet het boek luchtig, en zoals ze in het slotwoord zegt; ik heb er boven alles een liefdesverhaal van willen maken. Daarin is ze zeker geslaagd.