Mooie roman over schrijven in (on)vrijheid

Schrijfster Katrien Achenbach gaat min of meer bij toeval als schrijfdocent werken in een Penitentiaire Inrichting. Ze is gedreven om de gedetineerden te inspireren tot schrijven; pijnlijk is dat zij zelf in deze periode kampt met een schrijfblokkade, en zich vaak eenzaam voelt. Ze zoekt in de groep naar saamhorigheid en gelijkwaardigheid, ze wil 'één van ons' worden. Gedetineerde Luc wil niet bij de schrijfgroep horen, maar er ontgaat hem weinig van wat er in het naastgelegen lokaal met de open deur gezegd wordt. Als de enthousiast schrijvende Yahya gekwetst wordt door Katrien, zoekt Luc de confrontatie op.

De veelzijdige auteur Christine Otten (1961) begeleidt sinds enkele jaren schrijfworkshops voor langgestraften in een PI; het is duidelijk dat zij vertrouwd is met de situatie en de sfeer. In korte motto’s per hoofdstuk citeert zij werk van deelnemers, die zij aan het eind van het boek bedankt als collega-schrijvers in detentie. De hoofdstukken worden om en om vanuit verschillende perspectieven geschreven; de auteur slaagt er goed in om de verschillende personages een eigen stem te geven. Met opzet laat zij in het midden voor welke delicten de gedetineerden veroordeeld zijn: het gaat om de ontmoeting en dynamiek tussen de personages in het nu, niet om wat ze in het verleden gedaan hebben.

Een aantal belangwekkende thema’s komt aan de orde in deze korte roman, onder andere wat de betekenis kan zijn van schrijven in het leven van degene die schrijft; relaties; verlangen en jaloezie; innerlijke vrijheid en zingeving in een per definitie onvrije situatie in een kleine wereld. In mooie en poëtische taal worden deze thema’s aangeraakt, niet uitgediept, op een manier die de lezer vrij laat om hier een eigen invulling aan te geven.