Lezersrecensie
mustread
John Green - Een weeffout in onze sterren
“De wereld is geen wensvervullingsfabriek”
Hazel is zeventien heeft kanker, al drie jaar. En het is ongeneeslijk. Wanneer ze zal sterven weet ze niet. Bij een praatgroep leert ze Augustus kennen. Augustus heeft botkanker overwonnen ten koste van zijn been. Ondanks dat Hazel hem op afstand probeert te houden omdat ze hem niet wil opzadelen met iemand die misschien binnenkort sterft, groeit er een mooie band tussen de twee. Ze besluiten een trip naar Amsterdam te ondernemen omdat Hazel de auteur wil ontmoeten van haar lievelingsboek. Die roman heeft een open einde, wat ze echt frustrerend vindt. Ze wil weten hoe het boek echt afloopt. De trip loopt niet helemaal zoals gepland, er gebeuren mooie en minder leuke dingen maar daarna neemt het verhaal echter een drastische wending.
De schrijfstijl vond ik bijzonder. Het was op sommige momenten niet zo makkelijk om te lezen. Er worden af en toe moeilijke maar wel heel mooie woorden en zinnen gebruikt. Het paste helemaal bij de personages.
De twee jongeren zijn intelligent, volwassen, zeker gezien hun jonge leeftijd en hebben dialogen waar de humor en het sarcasme van afdruipen. Ze bekijken het leven helemaal anders, aangezien ze zelf hebben ervaren hoe snel het kan gedaan zijn. Het onderwerp is zwaar maar het grootste deel van het boek is niet zwaarmoedig. Toch is het niet afstandelijk of luchtig, integendeel, Hazel en Augustus sleuren je mee in hun leven met alles erop en eraan. Ik moest zelfs best wel vaak lachen. Op andere momenten voel je dan weer de machteloosheid. Maar het laatste deel las ik vooral met tranen in mijn ogen.
Ook de ouders kregen in deze YA een mooie (kleinere) rol. Alle ouders kwamen goed uit de verf, met hun verdriet, hun eigen behoeftes vs. de behoeftes van hun kinderen en hun band met hen. En ook op andere manieren maakte de auteur duidelijk op hoeveel vlakken de ziekte de dingen bemoeilijkt.
Dit verhaal is mooi en triestig, hartverwarmend en emotioneel tegelijk. Ik heb gelachen en gehuild. Dit boek is echt mooi en een must-read.
“De wereld is geen wensvervullingsfabriek”
Hazel is zeventien heeft kanker, al drie jaar. En het is ongeneeslijk. Wanneer ze zal sterven weet ze niet. Bij een praatgroep leert ze Augustus kennen. Augustus heeft botkanker overwonnen ten koste van zijn been. Ondanks dat Hazel hem op afstand probeert te houden omdat ze hem niet wil opzadelen met iemand die misschien binnenkort sterft, groeit er een mooie band tussen de twee. Ze besluiten een trip naar Amsterdam te ondernemen omdat Hazel de auteur wil ontmoeten van haar lievelingsboek. Die roman heeft een open einde, wat ze echt frustrerend vindt. Ze wil weten hoe het boek echt afloopt. De trip loopt niet helemaal zoals gepland, er gebeuren mooie en minder leuke dingen maar daarna neemt het verhaal echter een drastische wending.
De schrijfstijl vond ik bijzonder. Het was op sommige momenten niet zo makkelijk om te lezen. Er worden af en toe moeilijke maar wel heel mooie woorden en zinnen gebruikt. Het paste helemaal bij de personages.
De twee jongeren zijn intelligent, volwassen, zeker gezien hun jonge leeftijd en hebben dialogen waar de humor en het sarcasme van afdruipen. Ze bekijken het leven helemaal anders, aangezien ze zelf hebben ervaren hoe snel het kan gedaan zijn. Het onderwerp is zwaar maar het grootste deel van het boek is niet zwaarmoedig. Toch is het niet afstandelijk of luchtig, integendeel, Hazel en Augustus sleuren je mee in hun leven met alles erop en eraan. Ik moest zelfs best wel vaak lachen. Op andere momenten voel je dan weer de machteloosheid. Maar het laatste deel las ik vooral met tranen in mijn ogen.
Ook de ouders kregen in deze YA een mooie (kleinere) rol. Alle ouders kwamen goed uit de verf, met hun verdriet, hun eigen behoeftes vs. de behoeftes van hun kinderen en hun band met hen. En ook op andere manieren maakte de auteur duidelijk op hoeveel vlakken de ziekte de dingen bemoeilijkt.
Dit verhaal is mooi en triestig, hartverwarmend en emotioneel tegelijk. Ik heb gelachen en gehuild. Dit boek is echt mooi en een must-read.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marieke Leest
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
