Lezersrecensie
Spannende pageturner
Schuld is een al wat ouder boek dat in een nieuw jasje uitgegeven is bij Uitgeverij Rainbow. Maar dat het minder recent is, voel je vrijwel niet.
Een Amsterdamse school wordt opgeschrokt door een reeks zelfmoorden. De tieners kennen elkaar niet en er lijkt geen enkele connectie te zijn tussen hen. De politie ziet het als jammerlijke toevallige gebeurtenissen die los staan van elkaar.
De verhalen van Mel wallis De Vries zijn altijd spannende pageturners en ook deze keer sla je bladzijde na bladzijde om, om zo snel mogelijk te weten te komen wie de dader is.
Achtereenvolgens lees je vanuit het perspectief van Kate, Yara en Tess. Ze krijgen alledrie dreigbriefjes en staan op een soort dodenlijst. Dat weten ze niet. Ze kennen elkaar ook niet. Tussendoor is er ook nog een perspectief van de dader. Wie de dader is, kom je pas op het einde te weten maar tijdens het verhaal komen wel een aantal verdachten in beeld. Wie de dader was en om welke reden was verrassend!
Kate heeft het niet gemakkelijk thuis want haar moeder heeft borstkanker gehad en de schrik zit erin dat ze zou hervallen. Kate krijgt enkele dreigbriefjes die haar wel bang maken maar ze probeert om die angst toch naast zich neer te leggen.
Yara krijgt een soort roem op school als ze de grootste pester durft tegen te spreken. Al zou ze dat liever zo snel mogelijk vergeten. Als ze een dreigbrief krijgt, gaat ze ermee naar de politie maar daar wordt ze niet serieus genomen.
Tess is pas verhuisd, mist haar oude vriendinnen enorm. Ze kan er niet over praten met haar moeder want dan heeft ze het gevoel dat haar moeder haar beroep als psycholoog op haar uitoefent en teveel wil doorvragen over haar gevoelens. Plots krijgt Tess een briefje waarop staat “Jij bent de volgende”. Ook Tess wordt weggestuurd als ze de politie op de hoogte brengt van de dreigbriefjes. Maar Tess graaft verder…
De personages zijn herkenbaar. Tieners met elk hun eigen problemen, vrienden, ouders. Elk meisje heeft ook een eigenheid. Ze waren allemaal anders.
Het verhaal is geschreven in de taal die tieners gebruiken en dus herkenbaar is. Maar niet op een kinderachtige manier en ook als volwassene is er niet tegenop te zien om dit te lezen.
Dit boek is zeker een aanrader voor wie graag jeugdthrillers leest, die spannend zijn, veel herkenning bevatten en niet te lang duren. Het boek is vrij dun en is dus in een mum van tijd uit.
Een Amsterdamse school wordt opgeschrokt door een reeks zelfmoorden. De tieners kennen elkaar niet en er lijkt geen enkele connectie te zijn tussen hen. De politie ziet het als jammerlijke toevallige gebeurtenissen die los staan van elkaar.
De verhalen van Mel wallis De Vries zijn altijd spannende pageturners en ook deze keer sla je bladzijde na bladzijde om, om zo snel mogelijk te weten te komen wie de dader is.
Achtereenvolgens lees je vanuit het perspectief van Kate, Yara en Tess. Ze krijgen alledrie dreigbriefjes en staan op een soort dodenlijst. Dat weten ze niet. Ze kennen elkaar ook niet. Tussendoor is er ook nog een perspectief van de dader. Wie de dader is, kom je pas op het einde te weten maar tijdens het verhaal komen wel een aantal verdachten in beeld. Wie de dader was en om welke reden was verrassend!
Kate heeft het niet gemakkelijk thuis want haar moeder heeft borstkanker gehad en de schrik zit erin dat ze zou hervallen. Kate krijgt enkele dreigbriefjes die haar wel bang maken maar ze probeert om die angst toch naast zich neer te leggen.
Yara krijgt een soort roem op school als ze de grootste pester durft tegen te spreken. Al zou ze dat liever zo snel mogelijk vergeten. Als ze een dreigbrief krijgt, gaat ze ermee naar de politie maar daar wordt ze niet serieus genomen.
Tess is pas verhuisd, mist haar oude vriendinnen enorm. Ze kan er niet over praten met haar moeder want dan heeft ze het gevoel dat haar moeder haar beroep als psycholoog op haar uitoefent en teveel wil doorvragen over haar gevoelens. Plots krijgt Tess een briefje waarop staat “Jij bent de volgende”. Ook Tess wordt weggestuurd als ze de politie op de hoogte brengt van de dreigbriefjes. Maar Tess graaft verder…
De personages zijn herkenbaar. Tieners met elk hun eigen problemen, vrienden, ouders. Elk meisje heeft ook een eigenheid. Ze waren allemaal anders.
Het verhaal is geschreven in de taal die tieners gebruiken en dus herkenbaar is. Maar niet op een kinderachtige manier en ook als volwassene is er niet tegenop te zien om dit te lezen.
Dit boek is zeker een aanrader voor wie graag jeugdthrillers leest, die spannend zijn, veel herkenning bevatten en niet te lang duren. Het boek is vrij dun en is dus in een mum van tijd uit.
1
Reageer op deze recensie
