Lezersrecensie
Meer een mom-lit dan een thriller!
Voor de world of thriller boekenclub lazen we Alle moeders haten mij van Sarah Harman.
Mijn dank gaat uit naar Harper Collins voor de kans deel te nemen aan de boekenclub en voor het beschikbaar stellen van het recensie exemplaar.
Sarah Harman woont in London. Ze was nieuwslezer en journalist. Om haar droombaan te bemachtigen vertelde ze tijdens haar sollicitatie niet dat ze een zoontje heeft. Uiteindelijk werd het steeds moeilijker om hem te verbergen en kreeg Sarah een burnout.
Haar eigen ervaring als Amerikaanse op een brits schoolplein heeft haar geïnspireerd om haar debuut te schrijven.
Alle moeders haten mij, dat is waar Florence van overtuigd is.
Florence is voormalig lid van een girlband. Nadat ze zwanger was van Dylan, is ze gestopt met zingen. De vader van Dylan is de reden dat Dylan naar de sjieke St. Angeles jongenschool gaat.
Florence valt daar op het schoolplein uit de toom tussen de andere moeders. Ze kijken haar nauwelijks aan. Florence komt duidelijk uit een andere klasse.
De enige die toenadering zoekt is Jenny, moeder van een tweeling. Net als Florence een Amerikaanse die in Engeland terecht is gekomen.
De nachtmerrie voor Florence begint wanneer ze de rugzak van de verdwenen Alfie onder het bed van haar zoon Dylan vindt. Alfie is tijdens een schoolreisje naar het Wetland centre verdwenen.
Wanneer haar zoon beschuldigd wordt van de verdwijning van zijn pestkop, wordt ze gedwongen om detective te worden. Iets wat de tamelijk chaotische Florence niet helemaal in haar bloed zit.
Wat heeft Dylen met de verdwijning van Alfie te maken? Ze waren duidelijk geen vrienden.
Samen met Jenny gaat ze op onderzoek uit. Ze wil Dylan zijn onschuld bewijzen. Daarvoor gaat ze heel ver. Soms zelfs te ver. Maar wat is de echte reden waarvoor ze dit doet? De verdenking bij haar zoon weghalen of haar eigen hachje redden?
De stijl van Harman is prettig, door de korte hoofdstukken lees je vlot door het boek heen. Het eenvoudige taal gebruik is passend bij de hoofdpersoon.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. Dit maakt dat je het beleefd vanuit Florence.
Alle moeders haten mij was meer een Mom Lit dan een thriller. Bij een thriller verwacht de lezer meer spanning. Dat heb ik als lezer niet ervaren.
De Engelse humor komt in de Nederlandse taal niet zo goed tot zijn recht.
Alle bij elkaar maakt dat ik het boek met 2 sterren waardeer.
Mijn dank gaat uit naar Harper Collins voor de kans deel te nemen aan de boekenclub en voor het beschikbaar stellen van het recensie exemplaar.
Sarah Harman woont in London. Ze was nieuwslezer en journalist. Om haar droombaan te bemachtigen vertelde ze tijdens haar sollicitatie niet dat ze een zoontje heeft. Uiteindelijk werd het steeds moeilijker om hem te verbergen en kreeg Sarah een burnout.
Haar eigen ervaring als Amerikaanse op een brits schoolplein heeft haar geïnspireerd om haar debuut te schrijven.
Alle moeders haten mij, dat is waar Florence van overtuigd is.
Florence is voormalig lid van een girlband. Nadat ze zwanger was van Dylan, is ze gestopt met zingen. De vader van Dylan is de reden dat Dylan naar de sjieke St. Angeles jongenschool gaat.
Florence valt daar op het schoolplein uit de toom tussen de andere moeders. Ze kijken haar nauwelijks aan. Florence komt duidelijk uit een andere klasse.
De enige die toenadering zoekt is Jenny, moeder van een tweeling. Net als Florence een Amerikaanse die in Engeland terecht is gekomen.
De nachtmerrie voor Florence begint wanneer ze de rugzak van de verdwenen Alfie onder het bed van haar zoon Dylan vindt. Alfie is tijdens een schoolreisje naar het Wetland centre verdwenen.
Wanneer haar zoon beschuldigd wordt van de verdwijning van zijn pestkop, wordt ze gedwongen om detective te worden. Iets wat de tamelijk chaotische Florence niet helemaal in haar bloed zit.
Wat heeft Dylen met de verdwijning van Alfie te maken? Ze waren duidelijk geen vrienden.
Samen met Jenny gaat ze op onderzoek uit. Ze wil Dylan zijn onschuld bewijzen. Daarvoor gaat ze heel ver. Soms zelfs te ver. Maar wat is de echte reden waarvoor ze dit doet? De verdenking bij haar zoon weghalen of haar eigen hachje redden?
De stijl van Harman is prettig, door de korte hoofdstukken lees je vlot door het boek heen. Het eenvoudige taal gebruik is passend bij de hoofdpersoon.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. Dit maakt dat je het beleefd vanuit Florence.
Alle moeders haten mij was meer een Mom Lit dan een thriller. Bij een thriller verwacht de lezer meer spanning. Dat heb ik als lezer niet ervaren.
De Engelse humor komt in de Nederlandse taal niet zo goed tot zijn recht.
Alle bij elkaar maakt dat ik het boek met 2 sterren waardeer.
1
Reageer op deze recensie
