Kunst, liefde en ouder-worden.

Het Satijnen Hart - Remco Campert
Kunst, liefde en ouder-worden.
Het Satijnen Hart, een roman over kunst, liefde én ouder-worden. De ‘oude’ kunstenaar Hendrik van Otterlo, wordt alleen bij zijn achternaam genoemd: Van Otterlo stelt al direct in het begin vast dat hij die nacht weer niet in zijn slaap is gestorven! (p.8) Van zijn innerlijke monologen spat de mismoedigheid af.
Zijn vriend Jongerius Jr. (what’s in a name) is zijn tegenpool. Het is een jeugdvriend, dus ook niet meer een van de jongsten. Hij pept Van Otterlo geregeld op. Ga eruit! Je wordt voortdurend uitgenodigd voor openingen, premières, concerten etc. En je zit hier maar. Ga toch.
Van Otterlo drijft ook wel de spot met zijn ouder worden .Dit maakt het geheel wel luchtiger
“… mijn voeten worden steeds moeilijker bereikbaar… ik moet ze vaarwel zeggen… en mijn buik neemt niet in omvang af, ik tors hem mee als een wijf dat op alledag loopt…” (p.14)
“… tafeltje-dek-je, een organisatie voor gammele grijsaards…”(p.25)
Hij voelt zich dus echt oud worden. Een rollator? No way… In het café Manhattan gaat hij koffiedrinken, nadat hij met zijn arts Friso een eindje heeft gewandeld. Het bericht van Cissy’s dood …
“… ik val plotseling ruggelings de tijd in…”(p. 45)
Door de flash-backs probeert Van Otterlo alsnog een beetje grip te krijgen op dat verleden. Was hij een eigenwijs en eigengereid persoon? IJdel en egocentrisch? Hij holt de hele wereld over, geen tijd om echt over zijn eigen schilderkunst te filosoferen. Maakte hij steeds originele schilderijen? Of herhaalde hij zichzelf. Was hij toch meer commercieel ingesteld?
Voor Kunst moet je alles over hebben. Vrouwen gebruikt hij als het hem uitkomt, maar hij laat ze ook sans-rancune weer vallen.
Tot dat Cissy hém in de steek laat. Zijn zelfbeeld krijgt een knauw. Nu is hij eens de achterblijver en dat kan hij moeilijk verkroppen.
Hij gaat naar zijn atelier en schildert een naakt van Cissy en zijn eigen woeste zelfportret. Hij verlaat zijn atelier en zet er nooit meer een stap.
Totdat de omstandigheden rigoureus veranderen. Van Otterlo verandert mee.
Het brengt hem tot inzicht, ook al is het laat! Beter ooit dan nooit.
Het geluid van de kunst resoneert opnieuw in Van Otterlo