Transzoeloe toont kwetsbaarheid.

Radio Transzoeloe Wibo Kosters.

Wat een beeldend begin, alsof ik poëzie ga lezen:
”…de rivier staat laag voorde tijd van het jaar.
de basaltstenen pieren bijten diep in het wateroppervlak.
aan hun randen trekt de stroming voren
langs de losse stenen die boven heet oppervlak uitsteken…”(blz.7)
De rivier waaraan de stad is gebouwd mag nog blijven spelen in de uiterwaarden, verder eet de stad alle beschikbare ruimte op.
De omgeving is geschetst… de IJssel, Deventer? Zutphen?… Dan leren we de 3 personages kennen. Wat ze gemeen hebben is ‘hun-pech-in-het-leven’! Het zijn mistroostige figuren!
Sjak, de verlamde deejee van Radio Transzoeloe, die ’s nachts uitzendt. Heel veel publiek heeft hij niet! In zijn mailbox voor ingezonden reactie en verzoeken staat bitter weinig. De deejee is een zielig figuur die zijn bevestiging zoekt in het zenden..
Sjak is door een bizarre samenloop van omstandigheden, gehandicapt geraakt. Zijn broer was er bij betrokken en treft later eenzelfde soort bizar ongeluk. Met onherroepbare gevolgen.
Else voelt zich ook ‘mislukt’, al heeft ze een studie economie afgerond. Ze is onnozel of naïef en laat zich gébruiken in een SM-achtige setting. Deze partner berooft haar en verdwijnt. Else zoekt haar troost in eten en drinken:
“… ze voelt zich mislukt, haar handen pakken de wijnfles, gooien die in een boog tegen de huiskamermuur, hij barst en een glanzend rode vlek blijft achter en loopt uit in tranensporen verdriet..” (blz.62)
Het gevolg is dat ze redelijk gezet is ( of misschien wel gewoon dik!) en het vinden van een leuk vriendje lukt niet! Else heeft wel werk, maar beneden haar niveau, voldoening vindt ze er niet.
Else is dik: “help me”, Else is alleen: “Help me” (blz.151)
Parallel tussen Sjak en Elze is dat ze geen van tweeën een meelevend thuisfront hebben, Else is bij haar moeder op bezoek:
”… ze had op empathie gehoopt, die niet voorradig bleek…”(blz. 95)
Dan lezen we nog over Paul, kunstenaar, verslaafd aan seks en drugs, ook hij is dood-ongelukkig.
Hij gaat een groot werk creëren, een Jeroen Bosch-achtige weergave van zijn opvatting van de werkelijkheid.
Hun plannen … het lukt bijna… bijna heeft Else een relatie.. bijna heeft Sjak een groot luisterpubliek en bijna staat het grote werk van Paul in een curiosa-galery.
Helaas lukt het geen van de figuren hun grote voornemens echt! te laten uitkomen.
Bij het begin van de roman lees je over de individuele personen. Sjak wordt in de ‘ík-vorm’ weergegeven, Else is: ‘zij’ en Paul spreekt in de ‘je-vorm’ tot de lezer. Ze raken elkaar niet echt, hooguit dat je als lezer soms constateert dat ze in dezelfde straat te wonen.
De verhaallijnen raken elkaar tegen het einde schijnbaar toevallig, in hun straat vindt een gijzeling plaats. De perspectiefwisseling gaan hier snel en kort heen en weer.
Een roman waarin de schrijver als de dichter in zijn beeldende taal is te herkennen.
Een roman waarin de figuren ook hun kwetsbaarheid tonen.
Een roman die vlot leest, korte hoofdstukken heeft!
Een roman, waar de cover goed getroffen is!
Een roman die je kunt lezen met de muziek van Radio Transzoeloe op de achtergrond.