Liefdesromannetje. Originele setting.

‘De vloek van kasteel Vrijborgh’ van Michelle Visser is een makkelijk leesbaar boek. Het heeft korte hoofdstukken. En een ongecompliceerd verhaal. Is het misschien een goed boek voor op het strand?

Enerzijds is ‘De vloek van kasteel Vrijborgh’ niet meer dan een romantisch liefdesverhaal. De inhoud is terug te brengen tot: tussen Beatrijs en Walraven is het liefde op het eerste gezicht en na allerlei strubbelingen vallen zij voorgoed in elkaars armen.
Qua verhaallijn lijkt dit boek op een Harlequinboekje. Alles wordt mooier en makkelijker voorgesteld dan het in werkelijkheid is. Niet alleen de liefde, maar ook andere dingen. Zo vindt Beatrijs in één keer het beroep wat bij haar past: ze krijgt een boek en hup, Beatrijs weet dat ze apotheker wil worden.
Ook qua tekst doet ‘De vloek’ denken aan bovengenoemd soort boekjes. Wat te denken van: “Ineens buigt Walraven zich naar voren en kust Beatrijs op haar lippen. … Ze geniet van de warme zachtheid van zijn mond die toch ook dwingend hard aanvoelt. … Even abrupt als Walraven haar omhelsde, zo abrupt maakt hij een einde aan zijn kus.”

Anderzijds heeft dit boek wel een erg interessante setting, het speelt namelijk in de middeleeuwen in de Hanzesteden Deventer, Zwolle en Kampen. Michelle Visser vertelt veel over de gewoontes en gebruiken van toen. Als Beatrijs over markt in Deventer loopt, loop je als lezer als het ware met haar mee. Het verschil destijds tussen adel en burgerij wordt uitgelegd en we lezen hoe de burgerij langzamerhand aan macht wint. Ook interessant zijn de passages over het leven in een klooster.

Alles overwegend geef ik het boek twee sterren. Het boek kon me vaak niet erg boeien door het hoge Harlequin-gehalte. De middeleeuwse setting woog daar uiteindelijk toch niet tegen op.