Interessant verhaal

Philip Wachtman is docent familierecht aan de universiteit. Hij heeft al enkele jaren niets gepubliceerd en zijn carrière zit in het slop. Daardoor dreigt hij de positie van hoogleraar te mislopen. Zijn vriendin, Freya, gaat het intussen voor de wind. Haar carrière als stemactrice kent een ongezien hoogtepunt, maar haar droom om moeder te worden lijkt maar niet in vervulling te kunnen gaan. Wachtman weet dat het niet aan hem kan liggen: hij is donor en heeft naar schatting zo’n 411 nakomelingen. Door de uitspraak van een rechter en een studente die niet loslaat, zou zijn leven wel eens een heel andere wending kunnen nemen…

De achterflap van dit boek vond ik intrigerend en veelbelovend klinken. Het contrast tussen Philip Wachtman en Freya de Koning zou een interessante verhaallijn kunnen zijn, net als het al dan niet uitkomen van Philips geheim. Ik had dus wel wat spanning verwacht, maar helaas was die minder aanwezig dan ik gehoopt had.

Studente Vera Hartog bracht wel wat leven in de brouwerij en haar vond ik een fijn personage. Niet omdat ik haar karakter zo fijn vond, al kon ik haar volhardendheid zeker appreciëren, maar vooral omdat ze de boel wat opschudde.

Freya is een aangename vrouw van wie je je soms afvraagt wat ze bij iemand als Philip Wachtman doet. Het is wel duidelijk dat de twee zich grotendeels vastklampen aan hun verleden samen en minder aan het heden of de toekomst. Wachtman heeft soms ideeën uit de jaren stillekes en doet zich graag voor als redder, wat af en toe wel aantoont dat de relatie niet helemaal in het slop zit.

Het boek is zeker goed geschreven en leest heel aangenaam. Sommige scènes vond ik wel overbodig en er zaten ook wat herhalingen in, waardoor het soms enigszins langdradig leek. Dumortier, het Vlaamse personage, spreekt redelijk goed Vlaams, maar soms zitten er toch foutjes in zijn spreektaal. Dat is jammer, zeker omdat zoiets heel gemakkelijk voorkomen kan worden door een aantal Vlamingen zijn zinnen te laten nalezen. Ik weet dat er niet echt een eenduidige spreektaal is voor Vlaanderen, maar enkele constructies heb ik toch nog nooit iemand horen zeggen en sommige wisselingen van register (gij – u) kloppen niet helemaal. Wel vind ik het fijn dat er een Vlaams personage is én ik vond hem ook een aangename man.

De verhaallijn is niet echt spannend of meeslepend. Dit is zo’n boek waarin vooral de personages belangrijk zijn en ik kon niet echt een band met hen krijgen; ik stond er eerder neutraal tegenover en het maakte me niet zo veel uit wat er met hen zou gebeuren. Er hadden wel wat meer hoofdstukken uit Freya’s perspectief mogen zijn. Die vond ik het fijnst om te lezen, maar jammer genoeg waren het er niet zo veel. Zodra Vera kwam opdagen werd ik wel wat nieuwsgieriger naar de verhaallijn, al ergerde ik me door haar ook meer aan Wachtman. Aan het einde van het boek zijn er nog wel een paar twisten die ik niet zag aankomen.

De familie Wachtman heeft me niet van mijn sokken geblazen, maar ik heb het best graag gelezen, ook al ging het vaak behoorlijk traag. Het is goed leesbaar, Thijm maakt gebruik van de wetenschap en actualiteit om een best interessant fictieverhaal te vertellen en de personages zijn niet altijd even aangenaam, maar wel realistisch. Niet het beste boek dat ik ooit gelezen heb en toch zeker een aanrader voor wie geïnteresseerd is in de thema’s uit het boek.


Ik kreeg dit boek als recensie-exemplaar. Dat heeft mijn mening op geen enkele manier beïnvloed.