Mooi vervolg

Net als waarschijnlijk veel anderen keek ik erg uit naar Hof van zilveren vlammen. Al sinds het einde van het tweede boek was Nesta mijn favoriete personage, dus ik was erg blij dat dit boek over haar zou gaan. Ze reageerde op een menselijke en begrijpelijke manier op haar transformatie tot Hoge Fae en haar krachten zijn altijd een groot mysterie gebleven. Daar wilde ik dus heel graag meer over weten.

Hof van zilveren vlammen is geschreven in dezelfde vlotte stijl als de trilogie. De intieme scènes waren (gelukkig) wel beter en voelden minder ongemakkelijk. Ook de vertaling is weer erg aangenaam om te lezen.

Zoals ik al vermeldde, is Nesta mijn favoriete personage. Het verhaal van Feyre en Rhys voelde afgerond, maar toch spelen zij nog een relatief grote rol in dit boek. Dat is natuurlijk niet onlogisch, aangezien Feyre nog steeds Nesta’s zus is. Helaas heeft dat er wel vooral voor gezorgd dat ik hen (veel) minder leuk vond en dat ik na een tijdje zelfs nog weinig om hen gaf.

Feyre en Rhys behandelen Nesta soms als een klein kind dat niet in staat is om haar eigen keuzes te maken. Waarschijnlijk willen ze gewoon doen wat volgens hen het juiste is, maar het wrong voor mij heel erg dat ze daarbij geen rekening hielden met wat Nesta zélf wilde. Bovendien leek het, door Nesta’s ogen, alsof ze vooral reageerden omdat ze haar als een schande voor de familie zagen en niet zozeer omdat ze haar oprecht wilden helpen. Zij vielen, kort gezegd, behoorlijk snel behoorlijk hard van hun voetstuk af.

Daarnaast had ik in het begin het gevoel dat het nogal traag ging. Nesta’s alledaagse leven was zeker interessant om over te lezen, maar ik merkte weinig van spannende gebeurtenissen in de buitenwereld, ook al speelde er wel van alles op de achtergrond. Ik wilde daar graag meer over weten en die informatie bleef lange tijd uit, wat me soms wel een beetje frustreerde. Het laatste kwart van het boek ging dan weer snel, dus misschien was het fijner geweest als dat iets meer in evenwicht was. Aan het einde had ik ook het gevoel dat Maas best wel wat mooie kansen heeft laten liggen om het nog interessanter te maken.

Nesta’s karakter werd hier veel duidelijker en ik vond het mooi om te zien hoe ze stilaan uit haar schulp kroop, de gebeurtenissen verwerkte en leerde te accepteren wie ze is. Ze heeft nog een lange weg te gaan, maar het begin is er in ieder geval. Waar ik ook van genoten heb, is de vriendschap tussen Nesta, Gwyn en Emerie. Die twee laatste zijn samen met Nesta mijn favoriete personages geworden, met Cassian en Azriel in hun kielzog. Wel vind ik het jammer dat we nog steeds amper iets over Elain weten, behalve dat ze alles maar lijkt te accepteren en ondergaan en dan in de tuin gaat werken. Zij blijft ook in dit boek eerder oppervlakkig.

Ik miste een aantal dingen in het boek en bleef een beetje achter met het gevoel Maas met bepaalde elementen wat kansen heeft laten liggen, maar ik heb er wel oprecht van genoten. Dit is zo’n boek dat ik behoorlijk traag gelezen heb omdat ik niet wilde dat het zou stoppen, al wilde ik wel weten hoe het zou aflopen. Het leest vlot, de vertaling is aangenaam, Nesta is mijn favoriete personage en het verhaal is best spannend. Een heel mooi vervolg in de serie. Zeker lezen dus!

Ik kreeg dit boek als recensie-exemplaar. Dat heeft mijn mening op geen enkele manier beïnvloed.