Kleurloos boek over een kleurrijk persoon

Na het overlijden van deze cultheld eind vorig jaar kwam ik er achter dat er een biografie over hem is geschreven. Daar was ik erg benieuwd naar. Ik had me er meer van voorgesteld.

Aan Philip Kooke is geen groot schrijver verloren gegaan en eigenlijk slaagt ie er in om over zo'n vreemde kleurrijke vogel als Frank Kramer een vrij saaie biografie te schrijven. Het geeft iets meer inzicht in wie Frank Kramer was, een vrije vogel met bindingsangst die volstrekt zijn eigen gang ging, maar het is met name in de tweede helft een opsomming van de infantiele en vaak zwaar belegen KRO spelletjes die Frank Kramer presenteerde.

Zo nu en dan gooit Kooke er een anekdote tussendoor, maar die zijn vaak zo zoutloos opgeschreven dat ze een beetje doodslaan.

In het boek komt minimaal 20 keer terug dat Frank Kramer niet tegen slurpende en sissende mensen kon, daar zal toch een oorzaak voor zijn denk ik dan. En die is er ook, dat heet misofonie:
Misofonie, letterlijk 'haat voor geluid', is een zeldzame psychiatrische aandoening. Wie aan deze ziekte lijdt, verdraagt het niet als anderen hoorbaar kauwen, slikken, zwaar ademhalen, smakken, slurpen of op hun toetsenbord rammen

Lijkt mij dan iets om niet domweg (en ik overdrijf niet) minimaal 20x te benoemen maar om daar dan ook eens dieper op in te gaan.

Zo blijft het een bijzonder oppervlakkige biografie, een wat saaie opsomming, Fratsen Frank had een mooiere biografie verdiend.