Macht en geweld

Miquel Ekkelenkamp Bulnes (1976) beschrijft in de schitterende en groots opgezette roman ‘Reconquista’ het fascinerende verhaal van de strijd tussen mohammedanen en christenen in middeleeuws Spanje.
De auteur weet dit subliem te vertellen aan de hand van een aantal onvergetelijke personages. Belangrijk in het verhaal is de scheiding van de Noord-Iberische Castiliaanse neven Eloy en Carmelo tijdens hun bezoek aan Sevilla, dat in handen is van de Andalusisch-Arabische machthebbers. Er ontbrandt onmin om een belastingprobleempje. Carmelo ontloopt krijgsgevangenschap door zich bij de Andalusiërs te laten inlijven, Eloy vlucht en wordt bij terugkomst in Castillië in de adelstand verheven.
Toch is ‘Reconquista’ een complexe roman waarin je als lezer al gauw dreigt te verdwalen, door het enorme aantal personages, hun complexe Spaanse dan wel Arabische namen, en de enorme hoeveelheid aan ontwikkelingen. Maar je wordt in beslag genomen door beschrijvingen van vechtpartijen en veldslagen waar je eigenlijk nauwelijks wijs uit wordt maar die wel, in hun nietsontziende bruutheid, een krachtig beeld van de Middeleeuwen oproepen. Met andere woorden ‘Reconquista’ is een historische oorlogsroman over een onderwerp dat associaties met onze eigen tijd oproept. Want hoe kun je zo’n roman lezen zonder te denken aan de strijd van het Westen tegen het IS-kalifaat, of zonder gedachten aan het anti-islamistische gedachtengoed in onze tijd?
Ondanks dat ‘Reconquista’ een dikke pil is van ruim 700 bladzijden werd ik meegesleept door het verhaal en kon ik het boek nauwelijks wegleggen: want hoe loopt het af met Eloy en Carmelo en wie is broeder Pius? Bovendien was Miquel Bulnes een ontdekking. Voor mij hoort hij tot de grootste jonge auteurs in het Nederlands taalgebied.