Het is oké

De kwaliteit blijft overeind, zelfs bij dit 25ste deel, wat dat betreft is Child een topauteur.

Maar de verhalen worden wel wat eenvoudiger, en ik vind dit deel een van de mindere.

Het is leuk om Reacher te zien evolueren en veranderen, anderzijds is het jammer dat het niet meer zo’n eenzaat is als eerst. En ook jammer dat hij het nodig vindt om te verklaren waarom hij iemand straft, want dat is toch waarom Reacher zo’n held is. Vroeger deed hij het stilzwijgend en dat was een van zijn krachten. Ik mis ook zijn liefde voor cultuur, zijn voorkeuren voor muziek en zo. Je wordt ook niet meer meegenomen in zijn gedachtegangen, die altijd zo sfeervol werden neergepend. Nu is het veelal een discussie met een tijdelijke partner in crime die hij ontmoet.

Verder niks op aan te merken, wederom leuke ideeën en een goed plot, maar niet erg uitgewerkt.

Het klinkt misschien allemaal negatief wat ik zeg, maar dat is niet zo. Het is al een hele prestatie dat de auteur Jack Reacher zo lang vibrant en levend weet te houden. Qua schrijfstijl blijft Child uiteraard zeer sterk bezig, want ook dit deel is weer vlot en spannend, en Reacher blijft een tot de verbeelding sprekend figuur.

3,5 op 5 sterren.