Een huiveringwekkend begin van een veelbelovende reeks.

Met De laatste grens zet Dominique De Bruyne meteen een sterke toon voor de reeks rond FBI-agente Mijanou Naughton. Het verhaal opent in de duinen van Massachusetts, waar de moord op een jonge vrouw al snel uitmondt in een jacht op een dader die even charismatisch als meedogenloos blijkt te zijn.

Wat meteen opvalt, is hoe De Bruyne spanning weet te combineren met psychologie. De moordenaar is geen vlak personage, maar een duistere kracht die zijn slachtoffers om de vinger windt voor hij toeslaat. Het maakt hem angstaanjagend echt, en tegelijkertijd intrigerend.

Mijanou Naughton is een protagonist die niet enkel door haar vakmanschap overtuigt, maar ook door haar menselijkheid. Haar gedrevenheid en scherpte zetten de toon voor een meeslepend kat-en-muisspel. Het tempo van de plot is strak gehouden: net wanneer je denkt een stap dichter bij de waarheid te komen, gooit De Bruyne de kaarten opnieuw op tafel.

De beschrijving van de kustplaats en de duinen geeft de thriller bovendien een beklemmende sfeer die je als lezer meteen meesleurt. Je voelt de dreiging groeien, alsof de omgeving zelf medeplichtig wordt aan de daden van de moordenaar.

De laatste grens is een ijzersterk begin van de reeks: spannend, duister en filmisch geschreven. Het verhaal smaakt naar meer en maakt duidelijk dat dit slechts het eerste hoofdstuk is van een strijd die nog lang niet gestreden is.