Lezersrecensie
Wanneer het verleden niet begraven wil blijven.
Met Het verdwenen dagboek bewijst Louise Douglas opnieuw dat zij als geen ander sfeer, mysterie en psychologische spanning weet te verweven tot een meeslepend geheel. Wat begint als een emotioneel geladen familieverhaal, ontvouwt zich langzaam tot een duistere thriller waarin niets is wat het lijkt.
Hoofdpersoon Mila Shepherd arriveert in het Bretonse kustplaatsje Morranez met een dubbele last: het zorgen voor haar getraumatiseerde nichtje Ani na het verlies van haar ouders, én het tijdelijk overnemen van Sophies werk bij Detectivebureau Toussaint. Douglas schetst Mila als een overtuigend personage: kwetsbaar door rouw en verantwoordelijkheid, maar tegelijk scherpzinnig en vastberaden. Juist die combinatie maakt haar geloofwaardig en sympathiek.
De kracht van het boek zit vooral in de dreigende ondertoon. Morranez wordt beschreven als schilderachtig en rustig, maar onder dat idyllische oppervlak borrelen geheimen, oud zeer en onuitgesproken angsten. De verdachte dood van een bejaarde vrouw in een aftandse paardentrailer vormt het startschot van een intrige die steeds verder vertakt. De archeologische opgraving en het mysterieuze verdwenen dagboek voegen een bijna gotisch element toe, waardoor verleden en heden op onheilspellende wijze met elkaar verbonden raken.
Douglas neemt ruim de tijd om spanning op te bouwen. Dat vraagt soms wat geduld, maar wordt beloond met een verhaal dat steeds beklemmender wordt. De samenwerking tussen Mila en haar collega Carter Jackson geeft het boek vaart en zorgt voor een prettige dynamiek, zeker wanneer de politie besluit de andere kant op te kijken. Het gevoel dat de hoofdpersonages er alleen voor staan, versterkt de spanning aanzienlijk.
Het verdwenen dagboek is geen snelle actiethriller, maar een atmosferische mystery die onder je huid kruipt. Liefhebbers van langzaam opgebouwde spanning, geheimen uit het verleden en een duister randje aan ogenschijnlijke rust zullen dit boek zeker weten te waarderen. Een intrigerend en gelaagd verhaal dat nog lang na de laatste bladzijde blijft nazinderen.
Hoofdpersoon Mila Shepherd arriveert in het Bretonse kustplaatsje Morranez met een dubbele last: het zorgen voor haar getraumatiseerde nichtje Ani na het verlies van haar ouders, én het tijdelijk overnemen van Sophies werk bij Detectivebureau Toussaint. Douglas schetst Mila als een overtuigend personage: kwetsbaar door rouw en verantwoordelijkheid, maar tegelijk scherpzinnig en vastberaden. Juist die combinatie maakt haar geloofwaardig en sympathiek.
De kracht van het boek zit vooral in de dreigende ondertoon. Morranez wordt beschreven als schilderachtig en rustig, maar onder dat idyllische oppervlak borrelen geheimen, oud zeer en onuitgesproken angsten. De verdachte dood van een bejaarde vrouw in een aftandse paardentrailer vormt het startschot van een intrige die steeds verder vertakt. De archeologische opgraving en het mysterieuze verdwenen dagboek voegen een bijna gotisch element toe, waardoor verleden en heden op onheilspellende wijze met elkaar verbonden raken.
Douglas neemt ruim de tijd om spanning op te bouwen. Dat vraagt soms wat geduld, maar wordt beloond met een verhaal dat steeds beklemmender wordt. De samenwerking tussen Mila en haar collega Carter Jackson geeft het boek vaart en zorgt voor een prettige dynamiek, zeker wanneer de politie besluit de andere kant op te kijken. Het gevoel dat de hoofdpersonages er alleen voor staan, versterkt de spanning aanzienlijk.
Het verdwenen dagboek is geen snelle actiethriller, maar een atmosferische mystery die onder je huid kruipt. Liefhebbers van langzaam opgebouwde spanning, geheimen uit het verleden en een duister randje aan ogenschijnlijke rust zullen dit boek zeker weten te waarderen. Een intrigerend en gelaagd verhaal dat nog lang na de laatste bladzijde blijft nazinderen.
1
Reageer op deze recensie
