Een beklemmende afdaling in het duistere onbekende.

In Kwade Geest laat Mark van Dijk zien hoe dun de scheidslijn is tussen rouw en waanzin, tussen vriendschap en vervreemding, tussen leven en iets dat daar gevaarlijk dichtbij komt.

Wanneer Pieter op twintigjarige leeftijd op tragische wijze om het leven komt, besluit zijn beste vriend Jaap zijn verdriet om te zetten in actie – of liever gezegd, in een wanhoopsdaad. Wat begint als een oprechte, zij het onbezonnen poging om contact te leggen met het hiernamaals via een Ouijabord, ontspoort al snel in iets wat veel sinisterder is dan Jaap of zijn vriendengroep ooit hadden kunnen vermoeden.

Van Dijk bouwt de spanning zorgvuldig op. In het begin lijkt Jaaps veranderde gedrag nog te verklaren door rouw en schuldgevoel. Maar hoe verder het verhaal vordert, hoe dieper we worden meegezogen in een beklemmende sfeer van onverklaarbare gebeurtenissen en sluimerende dreiging. De kracht van dit boek ligt in de subtiele verschuivingen: een blik die te lang blijft hangen, een deur die onverwacht dichtslaat, een gevoel van "niet alleen zijn" in een lege kamer. Het is precies in die momenten dat de horror het meest effectief is.

De psychologische kant van het verhaal is bijzonder sterk uitgewerkt. Jaaps geestelijke aftakeling voelt rauw en realistisch aan, en Van Dijk weet op indringende wijze de twijfel van zijn vrienden te schetsen. Wat is rouw? Wat is bezetenheid? En wanneer moet je ingrijpen als iemand uit je vriendengroep aan het verdwijnen is – niet alleen mentaal, maar misschien ook wel letterlijk?

Kwade Geest is geen boek dat je geruststelt. Integendeel: het zet aan tot nadenken over de impact van verlies, de grenzen van vriendschap en de gevaren van het openen van deuren die beter gesloten blijven. De ontknoping is ijzingwekkend en laat je achter met kippenvel en een onbehaaglijk gevoel dat nog lang blijft hangen.
Een sfeervolle, psychologisch geladen thriller met een bovennatuurlijke twist – meeslepend, verontrustend en verdomd goed geschreven.